MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 13. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 30/01/2014
NUMARASI : 2012/962-2014/18

Davacı O.. Ö.. vekili Avukat Cengiz tarafından, davalılar İ.. Ö.. ve diğeri aleyhine 13/11/2012 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 30/01/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı İ.. Ö.. vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kasten yaralamadan kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı İ.. Ö.. tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalıların kardeşi olduğunu olay günü kendisine saldırarak burnunun kırılmasına neden olduklarını iddia ederek tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davacıya karşı bir eylemleri olmadığını beyanla davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, davalıların davacıya karşı kasten yaralama suçunu işledikleri gerekçesiyle istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosyada bulunan bilgi ve belegelerden; İstanbul Anadolu 12. Sulh Ceza Mahkemesi 2010/2615 esas ve 2012/3556 karar sayılı ilamı ile sanık davalıların davacıya karşı kasten yaralama suçunu işledikleri gerekçesiyle ceza verilerek hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği anlaşılmakta ise de, ceza dosyası soruşturma aşamasında tanık Ercan"ın davalı İ.. Ö.."ün davacıya vurmadığını, davacının üzerine yürürken önüne geçerek engellediğini belirttiği anlaşılmaktadır. Aynı şekilde davacı da soruşturma aşamasındaki ifadesinde kardeşi İ.. Ö.."ün kendisinin üzerine yürümek isterken arkadaşı Ercan"ın onu engellediğini beyan etmiştir. İddianamede de davalının eyleminin teşebbüs aşamasında kaldığı gerekçesiyle kasten yaralamaya teşebbüsten cezalandırılması talep edilmiştir. Ceza mahkemesi kararı hukuk hakimini bağlayıcı nitelikte değildir, esasen ceza mahkemesinde verilmiş kesinleşmiş bir mahkumiyet kararı da yoktur.
Şu halde; davalı İ.. Ö.."ün davacıya karşı bir eylemi bulunmadığına göre bu davalı yönünden davanın reddine karar verilmesi gerekirken, kabulü doğru olmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle davalı İ.. Ö.. yararına BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 16/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.