MAHKEMESİ : Kahramanmaraş 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 15/12/2011
NUMARASI : 2009/8-2011/946

Davacılar A.. G.. ve diğeri vekili Avukat Ali tarafından, davalılar K.. B.. aleyhine 07/01/2009 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 15/12/2011 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Davacının davalı K.. B.."na yönelik temyiz itirazları yönünden;
Dava, haksız fiilden kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir. Yerel mahkemece açılan davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar, A.. Ş.."in davalı şirket temsilcisi olduğunu davalı şirket tarafından apartman etrafına istinat duvarı yaptırıldığını ancak bu duvarın 13/02/2008 tarihinde kendiliğinden yıkıldığını ve bazı otomobillere zarar verdiğini, buna ilişkin Kahramanmaraş 1.Asliye Hukuk Mahkemesi kanalıyla tespit yaptırdıklarını, tespit dosyasındaki bilirkişi raporuna göre duvarın yıkılma nedeni olarak toprak dolgunun gösterildiğini, bu dolguyu da davalı belediyenin yaptığını iddia ederek, uğranılan zararın davalılardan tazminini talep etmişlerdir.
Davalı idare bir kusuru olmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalı Belediye Başkanlığı"na yönelik davanın kusuru bulunmadığından reddine, yüklenici davalı A.. Ş..’e yönelik davanın ise kabulüne karar verilmiştir.
Davaya konu zarar, kamu hizmeti niteliğindeki idari faaliyetlerin yürütülmesi sırasında meydana gelmiştir. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu 2. maddesi hükmünce talep bir tam yargı davası niteliğindedir ve bu davalara bakma görevi idari yargı yerine aittir. 6100 sayılı HMK. 114 maddesinde de yargı yolu dava şartları arasında sayılmış olup dava şartlarının mevcudiyeti mahkemece yargılamanın her aşamasında kendiliğinden gözetilecektir. Bu durumda, mahkemece dava dilekçesinin yargı yolu bakımından reddedilmesi gerekirken uyuşmazlığın esastan incelenmesi usul ve yasaya uygun değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
2- Davalı A.. Ş.. yönünden;
Dava dilekçesinde A.. Ş.., P. Profesyonel Yönetim ve Sosyal Hizmetler Limited Şirketi temsilcisi olarak davalı tarafın belirlendiği, yani esas olarak davanın şirkete karşı açıldığı anlaşılmaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 52. (HUMK 39) ve devamı maddelerine göre, davada taraf olmayan bir kimsenin lehine veya aleyhine hüküm kurulması mümkün olmadığından, bu olayda taraf sıfatı ve pasif husumet ehliyeti bulunmayan şirket temsilcisi aleyhine hüküm kurulması usul ve yasaya uygun olmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (1) ve (2) sayılı bentlerde gösterilen nedenlerle BOZULMASINA; bozma nedenine göre davacıların diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 16/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.