MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Hükümlerin açıklanmalarının geri bırakılmalarına, mahkumiyetlere dair


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz talebinin incelenmesinde,
Sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların 5271 sayılı CMK"nin 231/12. maddesi gereğince itiraz kanun yoluna tabi olup temyizi mümkün bulunmadığından, sanığın talebinin CMK"nin 231/12. maddesi gereğince Nizip Ağır Ceza Mahkemesi"nce incelenip 09.06.2016 tarih ve 2016/246 Değişik İş sayılı kararı ile; itirazın reddine karar verilerek sonuçlandırıldığı anlaşılmakla, dosyanın incelenmeksizin mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
2) Sanık ... hakkında mağdur ...’ı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Hükmün, sanığın 5237 sayılı TCK’nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uyarınca verilen 3 yıl hapis cezasının TCK’nin 87/1-d,son maddesi uyarınca 6 yıl hapis cezasına çıkarılan paragrafında, mağdurun isminin kendisinin adı olan ... olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilebilir maddi yazım hatası olarak değerlendirildiğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Kasıtlı suçtan verilen hapis cezasının kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
3) Sanık ... hakkında mağdur ...’ı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) Mağdur ... hakkında Gaziantep Adli Tıp Şube Müdürlüğü’nce tanzim edilen 11.04.2014 tarihli adli raporda; “sağ paraumblikal bölgeden ve sol renal bölgeden iki adet yaklaşık 3-3,5 cm uzunluğunda kesi” bulunduğu belirtilmesine rağmen, mağdurdaki yaralanmalarının hangisinin veya her ikisinin de hayati tehlikeye neden olup olmadığının belirtilmediği anlaşılmakla, yaraların ayrı ayrı hayati tehlikeye neden olup olmadığı ve TCK"nin 86 ve 87. maddelerinde belirlenen ölçütlere göre mağdurdaki her bir yaranın niteliğinin ne olduğu konusunda ilgili Adli Tıp Kurumundan duraksamaya yer vermeyecek şekilde kesin raporu alındıktan sonra, sonucuna göre suç vasfının ve görev husususun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre;
b) Hükmün, sanığın 5237 sayılı TCK’nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uyarınca verilen 3 yıl hapis cezasının TCK’nin 87/1-d, son maddesi uyarınca 6 yıl hapis cezasına çıkarılan paragrafında, mağdurun isminin kendisinin adı olan ... olarak gösterilmesi suretiyle, maddi yazım hatası yapılması,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkının saklı tutulmasına,
4) Sanık ... hakkında mağdur ...’ı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) sayılı kararları ile, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve yine 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Kabule göre;
b) Sanığa 5237 sayılı TCK"nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uygulanarak verilen "1 yıl 6 ay hapis cezası"nın TCK"nin 87/1-d maddesi gereğince bir kat artırılması ile "2 yıl 12 ay hapis cezası"na çıkartılması, ardından TCK"nin 87/1-son fıkrası uygulanarak "5 yıl hapis cezası"na karar verilmesi gerekirken, doğrudan "5 yıl hapis cezası"na hükmedilmesi suretiyle uygulama hatası yapılması,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 10.02.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.