Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı deliller ile kanuni gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, %13,20 oranındaki meslek hastalığı maluliyeti nedeniyle maddi tazminat talebine ilişkindir.
Mahkemece; 9.535.00-TL maddi tazminatın maluliyetin tespit tarihi olan 06.10.2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; davacının öncesinde %13,20 oranındaki meslek hastalığı maluliyeti nedeniyle açtığı manevi tazminat davasının Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleştiği, kesinleşen bu dosyada alınan kusur raporunda meslek hastalığının oluşumunda %63.79 oranında kaçınılmazlık faktörünün, %36.21 oranında ise davalı kusurunun bulunduğunun belirtildiği, işbu dosyada ayrı bir kusur raporu alınmayıp manevi tazminat davasındaki rapor ile yetinildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda Mahkemece aynı maluliyet için öncesinde açılıp kesinleşen manevi tazminat davasındaki kusur raporu ile yetinilerek eldeki maddi tazminat davasının neticelendirilmesinde bir yanlışlık bulunmamaktadır. Fakat hükme esas alınan hesap raporunda meslek hastalığının oluşumundaki kusur dağılımına ilişkin hata yapıldığı görülmektedir. Şöyle ki yukarıda da değinildiği üzere Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleşen manevi tazminat davasında alınan kusur raporunda meslek hastalığının oluşumunda %63.79 oranında kaçınılmazlık faktörünün, %36.21 oranında ise davalı kusurunun bulunduğu belirtilmesine rağmen işbu dosyada alınan hesap raporunda %36,30 oranında kaçınılmazlık, %63,70 oranında ise davalı kusuruna göre hesaplama yapılmıştır. Buna göre hesaplamanın doğru kusur oranları gözetilerek yapıldığından söz etme imkanı bulunmadığı açıktır.

O halde davalı vekilinin bu hususları içeren temyiz itirazları kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesinin yeniden yargılamayı gerektirmediği anlaşıldığından hüküm bozulmamalı H.M.K."nın 370/2. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda yapılan açıklama gereğince 27.11.2015 tarihli kararın hüküm fıkralarının tamamının silinerek yerine;
“1- Davacının maddi tazminat talebinin kısmen kabulü ile; davacının meslek hastalığına bağlı oluşan % 13.2 maluliyeti nedeniyle 8.296,97-TL maddi tazminatın maluliyetin tespit tarihi olan 06.10.2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,
2- Davacı kendisini vekille temsil ettirdiğinden kabul edilen maddi tazminat miktarı gözetilerek karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT uyarınca takdir ve tayin olunan 1.500 TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine. Yine reddine karar verilen maddi tazminat miktarına göre aynı tarifenin 13/2 maddesi de dikkate alınarak 1.238,97-TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya ödenmesine,
3- Davanın karara bağlanması nedeniyle 492 Sayılı Harçlar Kanunun madde 2,15/1, 21/1, 28/1,a hükümleri uyarınca kabul edilen değer üzerinden alınması gereken 566,77-TL harçtan ıslahla birlikte peşin alınan 55.40 TL harcın mahsubu ile bakiye 511,37-TL harcın davalı taraftan alınarak hazineye irat kaydına,
4- Davacı tarafından yapılan 27,70 TL başvuru harcı, 55.40 TL peşin harç. 65 TL tebligat, 200 TL bilirkişi ücreti, 8 TL müzekkere masrafı olmak üzere toplam 356.10 TL yargılama giderinden davadaki kabul-red oranı gözetilerek 309,87-TL"sinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, bakiyesinin ise davacı üzerinde bırakılmasına.
5- Gider avansından arta kalan miktarın istek halinde ilgiliye iadesine.” hükümlerinin yazılmasına. Kararın düzeltilmiş bu hali ile ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edene yükletilmesine, 15.02.2016 gününde oy birliğiyle karar verildi.