MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
AVUKAT ...
AVUKAT ...
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı işyerinde kan dağıtım aracı şoförü olarak alt işveren nezdinde 20/02/2009-01/10/2013 tarihleri arasında çalıştırıldığını, iş akdinin haksız feshedildiğini beyanla kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ve fazla çalışma ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili husumet itirazında bulunmuş ve davacının belirli süreli sözleşme ile çalıştığını, yıllık izinlerini kullandığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma süresi taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 41. maddesine göre haftalık 45 saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılır. Anılan Kanun"un 63. maddesinde ise, “Aksi kararlaştırılmamışsa bu süre, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine eşit ölçüde bölünerek uygulanır. Tarafların anlaşması ile haftalık normal çalışma süresi, işyerlerinde haftanın çalışılan günlerine, günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabilir. Bu halde, iki aylık süre içinde işçinin haftalık ortalama çalışma süresi, normal haftalık çalışma süresini aşamaz. Denkleştirme süresi toplu iş sözleşmeleri ile dört aya kadar artırılabilir” şeklinde kurala yer verilmiştir.
Günlük çalışma süresinin onbir saati aşamayacağı Kanunda emredici şekilde düzenlendiğine göre, bu süreyi aşan çalışmaların denkleştirmeye tabi tutulamayacağını ve zamlı ücret ödemesi veya serbest zaman kullanımının söz konusu olacağı kabul edilmelidir.
Somut olayda, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının haftada 4 gün, günlük 9 saat çalıştığı, 2 gün ise 11 saat çalıştığı günlük 1 saatlik ara dinlenme düşülmesiyle haftalık çalışma süresinin 52 saat olduğu ve 45 saatlik yasal haftalık çalışma süresinin düşülmesiyle haftalık 7 saat fazla çalıştığı değerlendirilmiştir. Bu hesaplamadan davacının dava dilekçesinde belirttiği aylık 1,2 günlük denkleştirme izinleri mahsup edilmemiştir.
Dosya kapsamında hesaplanan fazla çalışma süresinden 1 saatlik çalışmaya 1,5 saat izin olmak üzere 5 saatlik fazla çalışma için 7,5 saat=1 gün mahsup edilmelidir. Davacı ayda 1-2 gün izin kullandığını beyan ettiğinden 1 ay 5 saatlik fazla çalışma diğer ay 10 saatlik fazla çalışma mahsup edilerek hüküm kurulması gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, 26/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.
















H.Y.D.