MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12/04/2016 tarih ve 2015/14-2016/202 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirket ile davalı belediye arasında hizmet alımına ait bir sözleşmenin düzenlendiğini, buna göre Asfalt Şantiyesine mıcır taşıma işinin 1.183.200,00 TL bedelle davalı belediyeden alındığını, işin süresinin işe başlama tarihinden itibaren 300 gün olduğunu, 06/11/2013 tarihinde müvekkiline ait 14 tır ve dorse araçlarla işe başladığını, ancak davalı belediyeye ait kalker ocağı ve kırma eleme faaliyetlerinin durdurulmasına karar verildiğini, faaliyetin durdurulduğu 20/01/2014 tarihinden faaliyete yeniden başlandığı 06/02/2014 tarihleri arasındaki 17 gün süre zarfında müvekkili şirkete ait araçların boş olarak belediye asfalt şantiyesinde bekletildiğini, bundan dolayı müvekkili şirketin zarara uğradığını, bu hususta Mersin 2. Sulh Hukuk Mahkemesinin 2014/5 D.İş sayılı dosyasıyla tespit yapıldığını ileri sürerek 93.283,42 TL zararın yasal faizi ile birlikte davalı idareden tahsiline karar verilmesini dava ve talep etmiştir.
Davalı vekili, görev, zamanaşımı ve husumet itirazında bulunduklarını, davacı tarafça 17 günlük süre kaybı belirtilmiş ise de durdurma sonrası yüklenici firmanın işi tamamlaması için herhangi bir süre uzatımına gerek kalmadığını, edimin fazlasıyla ifa edildiğini ve herhangi bir zararın söz konusu olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında imzalanan sözleşme gereğince işin 06/11/2013 tarihinde başladığı, ancak Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğünün 20/12/2013 tarihli yazısı ile taş ocağının ÇED raporunun olmadığından bahisle faaliyetinin durdurulduğu, ÇED raporunun düzenlenmesini müteakiben taş ocağının 06/02/2014 tarihinde yeniden faaliyete başladığı, taraflar arasındaki sözleşmenin bitim tarihinin 01/09/2014 tarihi olmasına rağmen bu süre dolmadan işin tamamlanarak sözleşmedeki bedelin davacı tarafa ödendiği, ihaleyle alınan işin süresinden daha önce tamamlanarak ihale bedelinin tamamının tahsil edildiği, sözleşmede taşıma işiyle ilgili olarak araç sayısının belirlenmemiş olduğu, sözleşmede işin durması halinde kazanç kaybı ödemesi ile ilgili olarak ve araçların bekleme yapması halinde günlük araç başı kaç TL ödeneceğine dair özel bir hükmün bulunmadığı, davacının bekleme anında ve sonrasında davalıya herhangi yazılı bir müracaatının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 23/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.