MAHKEMESİ : ... BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ ...HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen alacak davasının kabulüne dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda; tarafların istinaf başvurusunun reddine yönelik olarak verilen kararın süresi içinde davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; 2015 yılı Haziran ayında kurum mensuplarına verdiği 19.169.455,87 TL tutarındaki sağlık hizmetlerinden 156.946,04 TL’nın usulsüz fatura edildiği gerekçesiyle hesaplanan 72.888,32 TL faiziyle birlikte alacaklarından kurumun kesinti yaptığını, ancak sağlık uygulama tebliğinde ön görülen süreler içerisinde davalının gerekli incelemeleri tamamlamadığını ve sebep olduğu gecikmenin faturasını faiz uygulayarak hastanelerine yüklemeye çalıştığını belirterek 72,888,32 TL haksız faiz kesintisinin, kesinti tarihlerinden itibaren merkez bankasının kısa vadeli kredilere uyguladığı avans faizleri ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı; davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
İlk derece mahkemesince; davanın kabulüne, 72.888,32TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınıp davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesinin kararına karşı, taraflarca istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge adliye mahkemesince; tarafların istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş ve hüküm, davacı ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı bilgi ve belgelere, özellikle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre davalının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacının temyiz itirazının incelenmesinde;
Dava; davacının hakedişinden avans artığı faizi olarak davalı kurumca yapılan 72,888,32 TL kesintinin faizi ile birlikte tahsili istemine ilişkin olup, dosyanın incelenmesinde davacının, 2015 yılı Haziran ayı döneminde davalı kuruma 19.169.455,87 TL tutarında fatura kestiği, davalının da bu miktar kadar avans ödemesi yaptığı, faturaların incelenmesi tamamlandıktan sonra ise mutabık kalınan miktara göre fazla ödenen 156.946,04 TL ile bunun 72,888,32 TL tutarındaki faizinin davacının hakedişinden kesildiği anlaşılmaktadır. Mahkemenin, kurumun kendi kusuruyla fatura incelemesini geç tamamlamasından ötürü faiz isteyemeyeceği ve bu nedenle davanın kabulüne dair kanaati yerinde ise de, dava dilekçesiyle kesinti tarihinden itibaren faiz talep edilmiş olmasına rağmen, dava konusu miktarın dava tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte tahsiline karar verildiği görülmektedir. Oysa ki davalı Kurumun haksız işlemi olan kesinti tarihi itibariyle ödenmeyen kısım için temerrüde düştüğü açık olduğuna göre, hüküm altına alınan miktar için kesinti tarihinden itibaren yasal faize hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi hatalı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılması ve ilk derece mahkemesi kararının düzeltilerek onanması, HMK"nın 370 inci maddesinin ikinci fıkrası hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan bölge adliye mahkemesi kararının kaldırılmasına ve ilk derece mahkemesi kararının hüküm fıkrasının 1 nolu bendinden “dava tarihinden” kelimelerinin çıkartılarak yerine “kesinti tarihinden” ibaresinin eklenmesine, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, 18/03/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.