MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, geçirdiği iş kazası nedeniyle 01.11.2008 tarihinden itibaren sürekli iş göremezlik geliri almaya hak kazandığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Davacı, 01/11/2008 tarihinden itibaren tarafına sürekli iş gözemezlik geliri bağlanmasını istemiştir.
Mahkemece, kısa kararda, “davanın kabulü ile davacının geçirdiği iş kazası nedeniyle 01/11/2008 tarihinden itibarenden sürekli iş göremezlik geliri almaya hak kazandığının tespitine" karar verildiği yazılı olduğu halde, gerekçeli kararın gerekçe bölümünde ise davacının " 07/04/2010 tarihli talebini izleyen ay başı olan 01/05/2010 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının " belirtildiği, böylelikle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratıldığı görülmektedir.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar esas karar olup, sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysaki, 08.04.2015 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın çelişkili olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Bu durumda, konuyla ilgili 10.4.1992 tarihli ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, 13/06/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.