Danıştay Danıştay 15. Daire Başkanlığı 2014/594 Esas 2017/779 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONBEŞİNCİ DAİRE
Esas No : 2014/594
Karar No : 2017/779


Temyiz Eden (Davalı) :
Karşı Taraf (Davacı) :
Vekili :

İstemin Özeti : ... 2. İdare Mahkemesi'nin ... tarih ve ... sayılı kararının kabule ilişkin kısmının hukuka uygun olmadığı ileri sürülerek temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti :Savunma verilmemiştir.
Düşüncesi :Mahkeme kararının davalı idare lehine vekalet ücretine hükmedilmemesine yönelik kısmının bozulması, davanın kabulüne ilişkin kısmının ise onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Onbeşinci Dairesi'nce; tetkik hakiminin açıklamaları dinlenip, dosyadaki belgeler incelenerek gereği görüşüldü:
Dava; mülkiyeti davacıya ait ....... plakalı aracın 18.02.2006 tarihinde ... - ... Karayolunun 35. kilometresinde yol üzerinde bulunan münferit çukurlara girmesi nedeniyle meydana gelen tek taraflı maddi hasarlı ve yaralanmalı trafik kazası nedeniyle uğranıldığı ileri sürülen, kazadan hemen önce araç bakımı için yaptırılan 1.500-TL bakım masrafı, kaza sonucu araçta oluşan 3.200-TL değer kaybı, kazada yaralanmadan kaynaklanan 4.150-TL iş gücü kaybı ve Sulh Hukuk Mahkemesi'nde yaptırılan tespit masrafı olan 150-TL toplamı 9.000-TL maddi, ve 3.000- TL manevi zararın olay tarihi olan 18.02.2006 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte ödenmesine karar verilmesi istemiyle açılmıştır.
... 2. İdare Mahkemesince; Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesi'nin hazırlanan ve otomobil sürücüsü 'ın %70, yolun bakım ve onarımından sorumlu olan davalı kurumun ise %30 oranında kusurlu olduğu yönünde kanaat belirten14.12.2009 tarihli raporu hükme esas alınarak davalı idarenin hizmet kusuru bulunduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile; 4.150,00 TL. işgücü kaybı, 956,70 TL. araçtaki maddi hasar ve 1.000,00 TL. manevi zarar olmak üzere toplam 6.106,70 TL.'nin adli yargıda dava açma tarihi olan 16.04.2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte ödenmesine, fazlaya ilişkin tazminat istemlerinin ise reddine karar verilmiştir.
Davalı idare tarafından mahkeme kararının kabule ilişkin kısmının hukuka aykırı olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir.
Temyize konu Mahkeme kararının davanın kabulüne ilişkin kısmında 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde belirtilen bozma nedenlerinden hiçbirisi bulunmadığından, davalı idarenin bu kısma yönelik temyiz istemi yerinde görülmemiştir.
Temyize konu Mahkeme kararının davalı idare lehine avukatlık ücretine hükmedilmemesine ilişkin kısmına gelince;
1136 sayılı Avukatlık Kanunu'nun 164. maddesinde; avukatlık ücretinin, avukatın hukuki yardımının karşılığı olan meblağı veya değeri ifade edeceği belirtilmiş; anılan Kanun'un 168. maddesine dayanılarak çıkarılan ve uyuşmazlık tarihinde yürürlükte bulunan; Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 2/1 maddesinde; "Bu Tarifede yazılı avukatlık ücreti kesin hüküm elde edilinceye kadar olan dava, iş ve işlemler ücreti karşılığıdır..." ; 5. maddesinde ise "Hangi aşamada olursa olsun, dava ve icra takibini kabul eden avukat, Tarife hükümleriyle belirlenen ücretin tamamına hak kazanır" hükümlerine yer verilmiştir.
Dosyanın incelenmesinden, davalı idare tarafından davanın vekil aracılığıyla takip edildiği anlaşıldığından, Mahkemece davalı idare lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken; aksi yönde verilen kararda bu yönüyle isabet bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kısmen kabulü ile ... 2. İdare Mahkemesi'nin ... tarih ve ... sayılı kararının avukatlık ücretine ilişkin kısmının BOZULMASINA, temyiz isteminin kısmen reddiyle Mahkeme kararının kabule ilişkin kısmının ONANMASINA, bozulan kısım hakkında yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın adı geçen mahkemeye gönderilmesine, 2577 sayılı Kanunun 18.06.2014 gün ve 6545 sayılı Kanunla eklenen Geçici 8. maddesinin 1. fıkrası ve 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 16/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.