Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Haberleşmenin gizliliğini ihlal, Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : CMK’nın 223/2-c. maddesi gereğince beraat

Haberleşmenin gizliliğini ihlal ve özel hayatın gizliliğini ihlal suçlarından sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan ve vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluşa ve dosya kapsamına göre; avukat olan katılanın müvekkilleri ile sanık arasında geçen bir olayla ilgili sanıkla telefonda konuştuğu sırada sanığın bu konuşmaları cep telefonu ile kaydedip, katılanın konuşma sırasında kendisini tehdit ettiği iddiası ile savcılığa vermiş olduğu şikayet dilekçesine eklediği olayda; sanığın kendisi ile yapılan telefon konuşmasını kaydetmesi eyleminin TCK’nın 132. maddesi kapsamında suç olarak düzenlenmediği ve haberleşme içeriğinin özel olmaması nedeniyle TCK’nın 134. maddesi kapsamında da değerlendirilemeyeceği gibi, katılanın tarafı olduğu haberleşme içeriklerini üçüncü kişi ya da kişilerle paylaştığı ve/veya çoğaltarak dağıttığına ilişkin hakkında bir iddia ileri sürülmeyen sanığın, katılan hakkında yaptığı şikayetine ilişkin iddialarını ispatlama amacını taşıyan eyleminde, hukuka aykırı hareket etme bilinciyle davranmadığı gözetildiğinden yerel mahkemenin beraate ilişkin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanığın kastının bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan vekilinin bir nedene dayanmayan, katılanın kararın sanığın savunma dilekçesi niteliğinde olduğuna, sanık hakkında beraat kararı verilmesi için her türlü sınırın zorlandığına, sanığın cezalandırılmasına yeterli her türlü delilin bulunmasına rağmen verilen beraat kararının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, beraate ilişkin hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 17.04.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.