MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
AVUKAT ...
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti
Davacı vekili, davacının davalıya ait bankada haftada beş gün 08.30-20.30 saatleri arasında çalıştığını, işyerinde genel olarak cumartesi günleri çalışma yapılmamakta ise de, davacının ayda bir kez cumartesi günü 10.00-15.00 saatleri arasında çalıştığını, bu çalışmalara ait ücretlerin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma ücreti alacağının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı def’i ileri sürerek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, yasal süresi içinde taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-İşçiye işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve ara dinlenme süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenmesi 4857 sayılı İş Kanununun 68. maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. 4857 sayılı İş Kanununun 63. maddesi hükmüne göre günlük çalışma süresi 11 saati aşamayacağından, 68. maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok 11 saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde on bir saate (on bir saat dahil) kadar olan çalışmalar için ara dinlenme süresi en az bir saat, onbir saatten daha fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
İş Kanununa İlişkin Çalışma Süreleri Yönetmeliğinin 3. maddesinin 2. fıkrasında, ara dinlenmelerinin ilkim, mevsim, yöredeki gelenekler ve işin niteliğine göre yirmidört saat içinde kesintisiz oniki saat dinlenme süresi dikkate alınarak verileceği hükme bağlanmıştır. Adı geçen yönetmeliğin 3. maddesinin 1. fıkrasında da ara dinlenme süresinin çalışma süresinden sayılmayacağı açıklanmıştır.
Yukarıda açıklanan ilke esaslara göre, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, günlük on bir saatlik çalışmada bir saat ara yerine bir buçuk saat ara dinlenme süresi; günlük oniki buçuk saat ve onüç saatlik çalışmada bir buçuk yerine iki saat ara dinlenme süresi belirlendiği anlaşılmakta olup, rapor bu yönüyle hatalıdır. Mahkemece yapılması gereken iş, dosyada aksine bir bilgi veya belge bulunmadığı göz önüne alınarak, günlük (on bir saat dahil olmak üzere) on bir saate kadar çalışmalar yönünden bir saat, on bir saati aşan (on iki buçuk ve on üç saat ) çalışmalar yönünden bir buçuk saat ara dinlenme süresi belirlenerek, değerlendirme yapılmasıdır. Bu yön gözetilmeden karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
3-Cumartesi çalışmaları yönünden, günlük dört saati geçen çalışmalarda, işçiye yarım saat ara dinlenme süresi verilmelidir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının cumartesi günlerindeki çalışmalarından ara dinlenme süresi düşülmediği anlaşılmakta olup, kararın bu sebeple de bozulması gerekmiştir.
4- Davacı dava dilekçesinde, haftada beş gün çalıştığını, işyerinde genel olarak cumartesi günleri çalışılmamakla birlikte kendisinin ayda bir kez cumartesi günleri çalıştığını ileri sürmüştür. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanıklarının anlatımları doğrultusunda davacının ayda iki kez cumartesi günleri çalıştığı benimsenerek hesaplama yapılmış ise de, davacının talebi aşılarak sonuca gidilmesi yerinde değildir. Davacının talebi ile bağlı kalınarak, ayda bir cumartesi çalışıldığı kabul edilmeli ve buna göre değerlendirme yapılmalıdır. Mahkemece talep aşılarak, yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.02.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.






Ş.K.