MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, resmi bayram ve genel tatil ücreti, ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait hastanede hasta kabul memuru olarak çalışırken iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma, yıllık izin, bir kısım aylık ücret, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, zamanaşımı def"ini öne sürüp, alınan bir ihbar üzerine yapılan araştırmada hasta kabul memuru olan davacının bazı hastalardan aldığı katılım paylarını kayıtlara geçirmediğinin tespit edildiğini, bunun üzerine iş sözleşmesinin 4857 sayılı Kanunun 25.maddesi gereği fesh edildiğini, tazminata hak kazanmadığı gibi diğer istemlerinin de haksız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, feshe konu davacının hasta katılım paylarını hastalardan aldığı ve sisteme girmediği yönündeki iddiaların her türlü şüpheden ari bir şekilde ispatlanması gerektiği, davalının sadece telefon görüşmelerine ve hasta yakınlarından almış olduğu dilekçelere dayanarak davacıyı işten çıkarttığı, davalının üzerine düşen sorumluluğu tam olarak yerine getirmediği, usulüne uygun muhasebe defter ve kayıtlarını tutmadığı, yasal yönden geçerli olmayan belgeler kullandığı buna göre davacının iş akdinin haklı nedene dayanmadan fesh edildiği ve davacının kıdem ve ihbar tazminatlarına hak kazandığı ayrıca fazla çalışma, genel tatil ve bir kısım aylık ücret alacakları da olduğu ancak yıllık izin ücretine hak kazanmadığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada ara dinlenmesi verilip verilmediği ve süresi konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (on bir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut uyuşmazlıkta, Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının günlük 10,5 saatlik çalışmasından yukarıdaki ilke kararında açıklandığı üzere 1 saat ara dinlenme süresinin düşülmesi gerekirken yarım saatlik ara dinlenmesi düşülmesi ve yine Cumartesi günleri yapılan 5,5 saatlik çalışma için yarım saat ara dinlenme süresinin düşülmesi gerekirken ara dinlenme yapılmadığının kabul edilmesi hatalıdır.
3- Fazla çalışma ücreti hesabında ulusal bayram ve genel tatil günlerinin dışlanmasına yönelik davalı itirazı karşılanmadan ve bu yönde denetime elverişli rapor alınmadan sonuca gidilmesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 15/02/2016 tarihinde oyçokluğu ile karar verildi.



KARŞI OY

Bir kısım hastalardan tahsil olunan devlet katılım bedellerini sisteme girmemek ve makbuz kesmemek suretiyle mal edinmek şeklindeki feshe konu isnadın dosya kapsamı ile sabit olduğu, subut bulan eylemin niteliğine göre işveren feshinin haklı nedene dayandığı şeklindeki kanaatim nedeniyle kararın bu yönden de bozulması gerektiğini düşündüğümden aksi yöndeki sayın çoğunluk görüşüne katılamıyorum. 15/02/2016