MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, ücret, fazla mesai ücreti, resmi tatil ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş akdini haklı nedenle feshettiğini iddia ederek, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, resmi tatil ücreti, yıllık ücretli izin ve ücret alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkeme, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanarak davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür.
Somut uyuşmazlıkta, davacı işçi dava dilekçesinde fazla çalışma iddiasını 2009, 2010 ve 2011 yılları için ayrı ayrı detaylandırılarak açıklamış ve bu iddiasını tanık delili ile ispatlamaya çalışmıştır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda tanık beyanları dikkate alınarak davacının haftada 6 gün boyunca günde 18 saat çalıştığı kabul edilmiş ise de, bu kabul davacının belirttiği maddi vakıalar ile uyuşmamaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 25. maddesinde belirtilen maddi vakıa ile bağlılık kuralına aykırı olarak fazla çalışma süresi belirlenmesi isabetsizdir.
Bu durumda, dava dilekçesindeki fazla çalışma usulüne ilişkin maddi vakıalar dikkate alınarak tanık anlatımları değerlendirilip gerekirse denetime elverişli hesap raporu alınarak sonuca gidilmelidir.
3-Davacının izin alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususu ihtilaflıdır.
Dava dilekçesinde davacı vekili, “2010 yılından 6 gün 2011 yılından 12 gün izinlerini kullanmamış olup ücretinin ödenmesi gerekmektedir.” yönünde açıklama yapılmıştır.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının kıdemine göre 14 günlük izin alacağı hesaplanmış ise de, Mahkemece karar verilirken dava dilekçesindeki açıklamanın dikkate alınmadığı anlaşılmıştır.
Bu durumda 6100 sayılı Kanun’un 25. maddesi gereğince maddi vakıa ile bağlılık kuralına aykırı olarak izin alacağına hükmedilmesi yerinde değildir.
4-Keza, dava dilekçesinde 2009 yılında 1 gün, 2010 yılında 5 gün, 2011 yılında 1 gün resmi tatil alacağı bulunduğunu iddia ederek talepte bulunmuştur.
Ancak hesap raporunda, 2009 yılı için 2,5 gün resmi tatil alacağının hesaplandığı görülmüştür. Bu durum 6100 sayılı Kanun’un 26. maddesi hükmüne aykırıdır.
5-Davacının işçilik alacaklarının brüt ücret yerine net ücret üzerinden hesaplanması da hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 16.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.