MAHKEMESİ : SÖĞÜT ASLİYE HUKUK (TİCARET) MAHKEMESİ
TARİHİ : 07/03/2013 (EK KARAR TARİHİ 07.01.2015)
NUMARASI : 2011/185-2013/72

Taraflar arasındaki (kayıp- kaçak bedelinin iadesiyle ilgili) istirdat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; Dairemizin, 19.11.2013 tarih ve 2013/13332 E. - 2013/16373 K. sayılı ilamı ile mahkeme kararının onanmasına karar verilmiş, karar 24.12.2013 tarihinde kesinleşmiştir. Davacı vekili 29.12.2014 tarihli dilekçesi ile; yargılamanın yenilenmesini talep etmiş, makemece, ek karar ile talebin kabulüne karar verilmiştir. Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, dava dilekçesinde; müvekkilinin, davalı şirketin elektrik abonesi olduğunu; faturalara yansıtılan kayıp/kaçak bedelinin yasal olmadığını belirterek; şimdilik, 15.000 TL"nin ticari faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; davalı şirketin, davacıdan, akdedilen elektrik abonelik sözleşmesi çerçevesinde, EPDK fiyatlandırma ilke ve kurallarına uygun olarak kayıp kaçak bedeli tahsil ettiği anlaşıldığından; ispat olunamayan davanın reddine karar verilmiş, hükmün davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; Dairemizin, 19.11.2013 tarih ve 2013/13332-16373 sayılı kararı ile mahkeme kararının onanmasına karar verilmiş ve mahkeme kararı 24.12.2013 tarihinde kesinleşmiştir.
Bu defa, davacı vekili 29.12.2014 havale tarihli dilekçesi ile; kayıp/kaçak bedeline ilişkin, Dairemizin emsal kararı ve HGK"nun 21.05.2014 tarih ve 2013/7-2452-2014/679 sayılı kararı ile, kayıp/kaçak bedeline ilişkin içtihat değişikliği cihetine gidildiğinden bahisle, yargılamanın iadesini talep etmiştir.
Mahkemece, verilen 07/01/2015 tarihli ek karar ile; mahkemenin önceki kararını ve Yargıtay 3. HD"sinin onama kararını da içerir şekilde, HGK tarafından yeni bir içtihat belirlendiği; bu durumun, mahkememizin 3. HD"nin ilamlarına esas alınan kararın kesin olarak kaldırılması anlamına geldiğinden bahisle, HMK"nın 375/1-ğ maddesi uyarınca yargılamanın yenilenmesine, mahkeme kararının ortadan kaldırılmasına karar verilmiş, mezkûr ek karar davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
HMK"nun 374-381. (HUMK"nun 445-454.) maddelerinde, yargılamanın iadesi müessesi düzenlenmiş olup; buna göre, kanunun tahdidi olarak saydığı bazı ağır yargılama yanlışlıklarından dolayı kesin hükmün tekrar gözden geçirilmesine ve aynı dava hakkında yeni bir hüküm verilmesine istisnai olarak müsaade etmektedir.
Yargılamanın iadesi isteği, HMUK’nun 374 ve devamı maddelerinde açıkça vurgulandığı üzere hukuki niteliği itibariyle bağımsız bir dava olarak açılıp incelenir. Yargılamanın iadesi davasının; mutlaka, duruşma yapılarak incelenmesi gerekmektedir. Mahkemenin, dosya üzerinde inceleme yaparak, yargılamanın iadesi talebini karara bağlaması (yargılamanın iadesi sebeplerinden birinin mevcut olmaması halinde bile) caiz değildir. Tarafların usulüne uygun olarak duruşmaya davet edilip dinlendikten sonra yargılamanın iadesi davasının mesmu (dinlenmeye değer) olup olmadığını kendiliğinden araştırması gerekir. (Prof, Dr. Baki Kuru, Medeni Usul Hukuku, 23. Baskı, sayfa 700 vd.)
Bu aşamada, genel dava koşullarından ayrı olarak yargılamanın iadesi davasının süresinde açılıp açılmadığının, teminat gösterilip gösterilmediğinin ve yasada sayılan yargılama iadesi sebeplerine dayanılıp dayanılmadığının incelenmesi gerekir. Bu koşullardan birisinin mevcut olmadığı sonucuna varılması halinde istem ret edilir. Mahkemece, birinci aşamada, yargılamanın iadesi davasının dinlenmeye değer olduğu sonucuna varılırsa; ikinci aşamada esasa girilerek ileri sürülen yargılamanın iadesi sebeplerinin doğru olup olmadığı araştırılır. Dava dilekçesinde ileri sürülen sebebin gerçek olduğu kanısına varılması halinde ise; istem kabul edilerek, asıl dava hakkında yeni bir karar verilir.
Yargılamanın iadesi istemi üzerine hakim, 23.5.1956 gün ve 8/9 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı gereğince, HMK’nın 27. (HUMK 73.) maddesinde öngörülen yönteme uygun biçimde taraflara iddia ve savunmalarını bildirmeleri ve belirlenen günde oturuma gelmeleri için davetiye gönderip, duruşma yapmadan, yargılamanın iadesi isteği hakkında hüküm kuramaz.
Hal böyle olunca, mahkemece; yukarıda açıklandığı şekilde usulî işlemlerin yerine getirilmesinden sonra, yargılamanın iadesi talebinin mesmu (dinlenmeye değer) olup olmadığının araştırılıp, sonucu dairesinde hüküm tesis edilmesi gerekirken; daha evvel verilip kesinleşen dosya üzerinde, tarafları duruşmaya davet etmeden ek karar ile mahkeme kararının ortadan kaldırılmasına karar verilmiş olması doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Bozma nedenine göre, sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 02.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.