MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : TAPU İPTALİ VE TESCİL - TENKİS

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 27.10.2020 gün ve 287-254 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı ... vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya tetkik olunarak gereği düşünüldü.
-KARAR-
Dava, tapu iptal tescil, olmazsa tenkis istemine ilişkindir.
Davacılar, mirasbırakan babaları ...’nın maliki olduğu 85,86,91,79,84,95,19 ve 102 parsel sayılı taşınmazlarını mirastan mal kaçırmak amacıyla ve muvazaalı olarak davalılara satış yolu ile temlik ettiğini İleri sürerek dava konusu taşınmazların tapu kayıtlarının miras payı oranında iptali ile adlarına tescilini, olmazsa tenkisini istemişlerdir.
Davalılar, mirasbırakanın gerçek amacının mal kaçırmak olmadığını, taşınmazların ihtiyacı nedeniyle ve bedeli karşılığı satıldığını belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, murisin maddi durumunun ve sağlığının taşınmazlarını satacak kadar kötü olmadığı, davalılara yapılan temliklerin çoğunluğunun aynı gün olduğu, davalıların temlik tarihinde taşınmazları satın alabilecek ekonomik güçlerinin olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne ilişkin verilen karar taraflarca temyiz edilmeksizin 10/03/2017 tarihinde kesinleşmiştir.
Davacı ... 17/07/2020 tarihli dilekçesi ile bu kez, dava konusu 86 parsel sayılı taşınmazdaki hisse oranlarında hata yapıldığını, kararın tapuda infazının sağlanamadığını ileri sürerek hüküm fıkrasının 2. bendinin tavzihi talebinde bulunmuş, mahkemece talep kabul edilerek 27/10/2020 tarihli ek karar ile ilamın 2. fıkrasında yer alan “12/42” ibaresinin “16/42” olarak tavzihine karar verilmiştir.
Ek karar davalı ... tarafından tarafından temyiz edilmiştir.
Bilindiği üzere; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 90/1. maddesinde; "Süreler, kanunda belirtilir veya hakim tarafından tespit edilir. Kanunda belirtilen istisnai durumlar dışında hakim kanundaki süreleri artıramaz veya eksiltemez", aynı Kanunun 92. maddesine göre, “ Süreler gün olarak belirlenmiş ise tebliğ veya tefhim edildiği gün hesaba katılmaz ve süre son günün tatil saatinde biter. Süre; hafta, ay veya yıl olarak belirlenmiş ise başladığı güne son hafta ay veya yıl içindeki karşılık gelen günün tatil saatinde biter. Sürenin bittiği ayda, başladığı güne karşılık gelen bir gün yoksa, süre bu ayın son günü tatil saatinde biter.”, 94/1 maddesinde de "Kanunun belirlediği süreler kesindir." şeklinde düzenlemelere yer verilmiştir.
Öte yandan, HMK’nin 366. maddesi yollaması ile temyiz yolunda da uygulanan HMK’nın 346. maddesi uyarınca, temyiz dilekçesi kanuni süre geçtikten sonra verilirse, kararı veren mahkemece temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekir. Ancak temyiz edilen karar temyiz süresi geçtiği halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosya Yargıtay’a gönderilmiş ise 01.06.1990 tarih 1989/3 Esas 1990/4 sayılı içtihadı birleştirme kararı gereğince, dosyanın mahalline çevrilmesine gerek olmaksızın Yargıtay tarafından temyiz talebinin süre yönünden reddine karar verilebilecektir.
Somut olayda, mahkemenin temyize konu 27.10.2020 tarihli ek kararı davalılar vekiline 14.11.2020 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilmiş; davalı vekili tarafından hüküm temyiz edilmemiştir. Davalı ... tarafından hükümde gösterilen istinaf kanun yoluna 11.12.2020 tarihinde başvurulup harç yatırılarak karar istinaf edilmiştir. Kanun yolunun sehven yanlış gösterilmesi sonucu harç iade edilmiş ve davalı ...’nun yeni vekili tarafından hüküm 16.12.2020 tarihinde temyiz edilmiştir.
Bu durumda, ilk derece mahkemesi kararında yasa yolunun istinaf olarak gösterilmesi temyiz kanun yolunu ortadan kaldırmayacağı, veya ilgiliye istinaf kanun yolunu açmayacağı açık ise de, davalının istinaf kanun yoluna başvurusu dahi süresinde olmayıp, temyiz süresi geçmiş bulunduğundan 6100 Sayılı HMK’nin 366. maddesi yollamasıyla somut olaya uygulanması gereken aynı Kanunun 346/1. maddesi hükmüne göre davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, alınan peşin harcın istek halinde yatırana iadesine, 24/05/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.