MAHKEMESİ : ÇAN ASLİYE HUKUK(AİLE) MAHKEMESİ
TARİHİ : 30/09/2014
NUMARASI : 2014/121-2014/344

Taraflar arasındaki nafaka artırımı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı ile 12.12.2012 tarihinde boşandıklarını, müşterek iki çocuğun velayetinin kendisine verildiğini, boşanma kararı ile birlikte kendisi lehine aylık 150,00 TL yoksulluk nafakasına, çocukların her biri lehine aylık 50,00"şer TL iştirak nafakasına hükmedildiğini, ev hanımı olduğunu, gelirinin bulunmadığını, aradan geçen zaman içerisinde çocukların ve kendisinin ihtiyaçlarının arttığını ve hükmedilen nafaka miktarının yetersiz kaldığını ileri sürerek, kendisi lehine hükmedilen aylık 150,00 TL olan yoksulluk nafakasının aylık 250,00 TL"ye çıkartılmasını, çocuklar lehine hükmedilen aylık 50,00"şer TL iştirak nafakasının her bir çocuk için ayrı ayrı 300,00"er TL"ye çıkartılmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacının kendisi için ödenmekte olan aylık 150,00 TL"lik yoksulluk nafakasının dava tarihinden itibaren aylık 250,00 TL"ye çıkartılmasına; müşterek çocuklar Ayşenur ve H.. E.. için ödenmekte olan aylık 50,00"şer TL"lik iştirak nafakalarının da dava tarihinden itibaren aylık 200,00"er TL"ye çıkartılmasına karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
TMK"nın 176/4. maddesine göre; tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın arttırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.
Bu bağlamda; iradın arttırılması veya azaltılması için ya tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin bunu zorunlu kılması gerekmektedir. Bu doğrultuda nafaka alacaklısı davacının ihtiyaçları ile nafaka yükümlüsü davalının gelir durumunda, nafakanın takdir edildiği tarihe göre olağanüstü bir değişiklik olmadığı takdirde; yoksulluk nafakası TÜİK’in yayınladığı ÜFE oranında artırılmalı ve böylece taraflar arasında önceki nafaka takdirinde sağlanan denge korunmalıdır.
Somut olayda, taraflar 12.12.2012 tarihinde boşanmış ve boşanma kararı ile birlikte davacı lehine aylık 150,00 TL yoksulluk nafakasına hükmedilmiştir. Davacının ev hanımı olduğu, çalışmadığı, kendisine ait evde iki çocuğu ile birlikte yaşadığı; davalının ise emekli olduğu ve aylık 731,79 TL maaş aldığı tespit edilmiştir. Davalının ekonomik ve sosyal durumunda boşanma davasından sonra olağanüstü bir artış olduğu görülmemiştir.
Hal böyle olunca; yoksulluk nafakasının niteliği ve takdir edildiği tarih gözetilerek, yoksulluk nafakasının TÜİK’in yayınladığı ÜFE oranında artırılması suretiyle dengenin yeniden sağlanması gerekirken, mahkemece bu yön gözetilmeden yazılı şekilde yüksek nafaka takdiri usul ve yasaya aykırı görülmüş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 13.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.