MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Davacı, emeklilik başvurusunun kabulüne, yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R
Dava, davacının emeklilik başvurusunun kabulü ile emekliliğine karar verilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş ise de bu sonuca eksik araştırma ve inceleme ile gidilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, 04.05.1988 tarihli giriş bildirgesi ile esnaf odası kaydının başladığı 29.04.1988 tarihinden itibaren Bağ-Kur sigortalısı olarak tescil edildiği, 03.05.1988-15.10.1992 tarihleri arasında vergi mükellefiyetinin olduğu, 29.04.1988-20.08.1993 tarihleri arasında esnaf odası kaydının ve 31.10.1996-09.10.2015 tarihleri arasında limited şirket ortaklığının olduğu, davacının 31.12.2002 tarihi itibariyle tecil borcunu ödediği, 19.10.2015 tarihli tahsis talebinin 9000 gün sigortalılık ve 53 yaş şartları yerine gelmediğinden reddedildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacının 31.12.2002 itibariyle tecil borcunu ödediği, dosya içindeki 31.12.2013 tarihli ekstreden tescil edildiği 29.04.1988 tarihinden itibaren kesintisiz sigortalı kabul edildiği ve sadece cari ay prim borcunun bulunduğu, davacının tahsis talebi üzerine sigortalılık süresinin yeniden düzenlendiği anlaşılmış olup davacının her ne kadar davalı Kurumca sonradan sigortalı kabul edilmediği 20.08.1993-31.10.1996 tarihleri arasındaki dönemde sigortalılık kazandıracak vergi mükellefiyetinin ya da esnaf odası/esnaf sicili kaydının olmadığı açıksa da ihtilaflı döneme ilişkin primlerin tahsil edildiği ve uzun süre kullanıldığı da ortadadır.
Gerçekten önceden Bağ-Kur’a tescilin bulunduğu durumlarda, Kurumca hiçbir araştırma yapılmaksızın sigortalı sayılarak prim affı ve/veya yapılandırmalardan yararlandırılarak prim borçlarının tahsil edilmesi durumlarında, davacıyı kendi hatalı işlemi nedeniyle yıllarca sigortalı sayan Kurumun, davacıya sigortalı olduğu inancını verdikten sonra yaptığı yanlışlığın farkına vararak sigortalılık süresini indirmesi iyi niyetten uzaktır.
Yargıtay H.G.K.’nun 01.10.1997 gün, 1997/10-578 E., 1997/758 K.sayılı kararında da belirtildiği üzere; davacının, Sosyal Güvenlik Hukuku ilkeleri ve Medeni Kanunu’nun 2. maddesinin uygulanmasının zorunlu bir sonucu olarak primi alınan süreler bakımından zorunlu sigortalı kabul edilmesi gerekir.
Yapılacak iş, davacının davalı Kurumca sonradan sigortalı kabul edilmediği 20.08.1993-31.10.1996 tarihleri arasında sigortalı olduğunun kabulü ile tahsis talep tarihi tibariyle yaşlılık aylığı şartlarına haiz olup olmadığını buna göre değerlendirerek sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine , 25.09.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.