Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkûmiyetine dair Denizli 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 22.05.2012 gün ve 2012/10 Esas, 2012/147 Karar sayılı hükmün sanık müdafii ile katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 19.01.2016 gün ve 2014/635 Esas, 2016/400 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulması yönündeki kararı ile ilgili olarak ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 14.04.2016 gün ve 2016/106 Esas, 2016/136 Karar sayılı ilamın sanık müdafiince temyiz edilmesinin ardından Yargıtay Kanununun 15. maddesi gereğince direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunda inceleme sırası bekleyen dosyanın 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere Dairemize gönderildiği anlaşılmakla yapılan incelemede gereği düşünüldü:
Dairemizin 19.01.2016 gün ve 2014/635 Esas, 2016/400 sayılı bozma kararı usul ve kanuna uygun olup ilk derece mahkemesince anılan ilama yönelik kurulan 14.04.2016 gün ve 2016/106 Esas, 2016/136 sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görülmediğinden Reddiyle, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin üçüncü bendine istinaden anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.