MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Mal rejiminden kaynaklanan alacak

....... ile..... aralarındaki mal rejiminden kaynaklanan alacak davasının kısmen kabulüne, kısmen reddine dair.. Asliye Hukuk Mahkemesi"nden verilen 21.06.2012 gün ve 332/140 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı Hava vekili; boşanma davasıyla birlikte açılıp boşanma kararının kesinleşmesinden sonra mal rejiminin tasfiyesi açısından yargılamaya devam edilen davada, dava konusu 102 ada 2 parsel, 124 ada 48 parsel, 161 ada 19 parsel, 161 ada 20 parsel ve 23 ada 3 parsel sayılı taşınmazlarla ilgili olarak mal rejiminin tasfiye edilerek 500.000,00-TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı İhsan vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı uyarınca davanın kısmen kabulüne, 320.210,75-TL katkı payından doğan tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesi üzerine; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 06.11.1972 tarihinde evlenmiş, 08.09.2006 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin kararın 23.12.2011 tarihinde kesinleşmesiyle, mal rejimi sona ermiştir (TMK"nun 225/2.m.) Sözleşmeyle başka mal rejimi seçilmediğinden, eşler arasında 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (TKM"nin 170.m.), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar ise yasal edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir. (TMK"nun 202, 4722 s.Y.nın 10.m.).
1-Dosya muhtevasına, dava evrakı ile yargılama tutanakları münderecatına, mevcut deliller Mahkemece takdir edilerek karar verildiğine ve takdirde bir isabetsizlik bulunmadığına göre davalı vekilinin dava konusu 124 ada 48 parsel sayılı taşınmaz ile 102 ada 2 parsel sayılı taşınmazlar yönünden temyiz itirazlarının reddine,
2- Davalı vekilinin dava konusu 161 ada 19 parsel ve 161 ada 20 parsel sayılı taşınmazlara ilişkin temyiz itirazlarına gelince; bu taşınmazlar yönünden davanın kabulüne karar verilmiş ise de, eksikten getirtilen dayanak tapu kayıtları incelendiğinde, bu taşınmazların davalı ile kardeşine 06.11.1978 tarihinde babasından hibe yoluyla intikal ettiği, dolayısıyla davalının kişisel malı olduğu anlaşıldığından, bu taşınmazlar yönünden davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi doğru olmamıştır.
Davalı vekilinin dava konusu 23 ada 3 parsel sayılı taşınmaza ilişkin temyiz itirazlarına gelince; 23 ada 3 parsel sayılı taşınmazın 11.07.1974 tarihli 15 sıra nolu tapu kaydına dayalı olarak 25.05.1979 tarihinde yapılan kadastro tespiti neticesinde 1/2"şer hisse halinde davalı ile babası adına tespit edildiği, kadastro tutanağının itiraz edilmeksizin 04.03.1983 tarihinde kesinleşmesiyle tapu kaydının oluştuğu, üzerinde 3 katlı bina olup bilahare 7 katlı binanın yer aldığı, bu taşınmazın davalının babasıyla birlikte paylı mülkiyet hükümlerine tabi olup davalının taşınmazda 1/2 payı bulunduğu gözden kaçırılarak bu taşınmaz yönünden saptanan ve kabul edilen miktarın yarısı üzerinden katkı payı alacağına hükmedilmesi gerekirken, tamamı üzerinden katkı payı alacağına hükmedilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) ve (3.) nolu bentlerde gösterilen nedenlerle davalı lehine BOZULMASINA, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının yukarıda (1.) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine, taraflarca HUMK"nun 388/4. (HMK m.297/ç) ve HUMK"nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 21,15 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine 10.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.