MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten öldürme
HÜKÜM : Her iki sanık hakkında; TCK"nin 81/1, 29/1, 62, 53,63. maddeleri uyarınca 10 yıl hapis cezası.

Oluşa ve dosya içeriğine göre, olay tarihi itibariyle maktul ...’ın sanıkların ikamet ettiği mahalleye gezmek amacıyla geldiği sırada sanıklardan ... ve eşinin kendisine hakaret etmeleri üzerine maktul ..."ın kendisini korumak için geldiği araç içerisinde bulunan tüfekle ateş ettiği, açtığı ateş sonucunda av tüfeğinden çıkan saçmaların amcası ve sanıklar ...ile ..."ın babası olan ...’e isabet ederek bacaklarından yaraladığı, akabinde maktül ..."ın aracına binerek oradan ayrıldığı, durumu gören sanıklar ... ile ..."ın kendilerine ait kamyonete bindikleri ve maktül ..."ın kullandığı aracı takip edip, kendi araçlarını aracının önüne kırmak suretiyle yolu kestikleri ve sanık ..."ın kendine ait olduğu sabit olan ruhsatsız silah ile ateş etmeye başladığı, silahla ateş edilme sonucunda maktül ..."ın 4 adet mermi yarası alarak öldüğü olayda;
Maktulden sanıklara yönelen ve sanıkların babalarına ateş ederek yaralanmasına neden olması nedeniyle 12 yıl ile 18 yıl arasında hapis cezası öngören TCK"nin 29. maddesi ile yapılan uygulama sırasında asgari oranda indirim yapılması yerine yazılı şekilde 12 yıl hapis cezasına hükmedilmesi,
Suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanıklar ...ve ... hakkında maktul ...’a yönelik kasten öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine ilişkin, sanıklar müdafii ve katılan vekilinin istinaf yoluna başvurması üzerine istinaf başvurusunun kabulü ile dosya üzerinden yapılan inceleme neticesinde; ‘’İstinaf başvurusunun esastan reddine’’ dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 28.02.2017 tarihli ve 2017/152 esas ve 2017/174 karar sayılı kararında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ... müdafiinin; sanığın öldürme kastı ile hareket etmediğine ve sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 87/4. maddesinin uygulanması gerektiğine; sanık ... müdafinin; eksik incelemeye, iştirak iradesi olmadığına yönelen temyiz taleplerinin incelemesinde, temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 28.02.2017 tarihli ve 2017/152 esas ve 2017/174 karar sayılı kararında eleştiri nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiilerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, temyiz istemlerinin tebliğnamedeki düşünce gibi ESASTAN REDDİNE, 21/11/2018 gününde oy birliği ile karar verildi.