MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06/06/2016 tarih ve 2015/90-2016/161 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı TPE vekili ve davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin 2013/20518 sayılı ..." ibareli kötüniyetli marka tescil başvurusuna müvekkilinin tanınmış 1996 tarih ve 174119 sayılı "... şekil+ ..." ve 2002/21178 sayılı "Şekil+ ..." ibareli markalarına dayanarak yaptığı itirazın davalı TPE"nın YİDK"nca nihai olarak reddedildiğini, işaretlerin aynı/ benzer tür/ ilişkili mal ve hizmetleri kapsadığını, "fill" kelimesinin doldurmak manasına geldiğinden ayırt ediciliğinin bulunmadığını, "..." esas unsurlu markaların benzerliği sebebiyle iltibasın doğacağını, tüketicinin işletmeler arasında bağlantı kuracağını, müvekkilinin ticaret unvanına bağlı olarak da hak sahibi olduğunu ileri sürerek davalı TPE YİDK"nın 2015-M-1631 sayılı kararının iptalini, 2013/20518 sayılı "fill and ..." ibareli markanın hükümsüzlüğünü talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili, başvuruya konu işaret ile davacının itirazına mesnet yaptığı markaların 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi uyarınca benzerliklerinin bulunmadığını, davacı markalarından şekil unsurlarının ön planda olduğunu, gitmek anlamına gelen "..." kelimesinin tek başına ayırt ediciliğinin bulunmadığını, ilave sözcüklerin işaretler arasında ayırt edicilik sağladığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket vekili, davacının markaları kullanılmadığından haklarında iptal davası açıldığını, davacının kullanmadığı halde bu markalarını mesnet göstererek müvekkilinin ticaretini engellemeye çalıştığını, davacı markalarında şekil ve ilave sözcük unsurlarına yer verildiğini, farklı mal ve hizmetleri kapsayan taraf markaları arasında benzerlik bulunmadığını, müvekkilinin "..." unsurlu bir çok markayı adına tescil ettirdiğini, dava konusu markanın da seri markalar arasında bulunduğunu, davacı markalarının tanınmışlık vasfına sahip olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu başvuru ile davacının "..." ibaresi taşıyan markaları arasında görsel ve sesçil olarak ortalama tüketiciyi iltibasa düşürecek derecede benzerlik bulunduğu, davacı markasının asıl unsuru olan "..." ibaresinin davalının ..." ibareli başvurusunda da yer aldığı, bu haliyle ilişkilendirme ihtimaline yol açtığı, kötüniyet iddiasının ispatlanamadığı, 556 sayılı KHK"nın 8/4. maddesinde gösterilen şartların oluşmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, TPE YİDK"nın 2015-M-1631 sayılı kararının 35 ve 39. sınıflarda yer alan tüm hizmetler yönünden iptaline, 2013/20518 sayılı markanın aynı hizmetler yönünden hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı TPE vekili ve davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı TPE vekili ve davalı şirket vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı TPE vekili ve davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, istekleri halinde aşağıda yazılı 22,50 TL harcın temyiz edenlere iadesine, 29/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.