MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki ziynet alacağı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması davalı vekili tarafından istenilmiş ise de, temyize konu edilen kararda dava değeri, duruşma sınırının altında olduğundan, duruşma isteğinin miktar yönünden reddiyle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz isteğinin incelemesinin evrak üzerinde yapılmasına karar verilerek dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, 2012 yılında evlendiklerini, davalı yakınları tarafından takılan altınların düğünde davalının annesi tarafından alındığını, davacı yakınlarının taktığı 14 tane 136,38 gram 22 ayar bilezik , 1 tane 7,01 gram 14 ayar bilezik, 28 çeyrek, 3 tane yarım, 1 tane tam ve 1 adet 1 gram olmak üzere toplam 38 adet altının kendisine teslim edildiğini, teslim edilen ziynet eşyalarını kendi adına banka kasasına sakladığını, düğünden 11 gün sonra davalının işinde ekonomik sıkıntı yaşaması nedeniyle geri alınmak üzere davalıya verdiğini ileri sürerek, bunların aynen iadesini mümkün olmadığı takdirde fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile ödeme tarihindeki değeri üzerinden tahsilini talep etmiştir.
Davalı, ziynet eşyalarının tamamını düğün günü davacıya teslim edildiğini, ertesi gün davacı tarafından banka kasasında saklandığını, davacının altınları ne yaptığını bilmediğini, davacının ailesinin maddi sıkıntı içinde olduğunu, muhtemelen ailesine borç verdiğini, annesinin borcu nedeniyle maaşına haciz konulduğunu beyan ederek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile; her biri 9.74 gram 22 ayar 8 adet altın bileziğin, (6.584,24 TL) 1 adet 7.01 gram 14 ayar altın bilekliğin, (406.58 TL) 2 adet yarım altının, (642 TL) 21 adet çeyrek altının, (3.171 TL) davalıdan alınıp davacıya aynen iadesine, aynen iade mümkün olmadığı takdirde altınların bedeli olan 10.803,82 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyen yasal faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş,hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; ziynet alacağı istemlidir.
Kural olarak, düğün sırasında takılan ziynet eşyaları, kim tarafından, kime takılırsa takılsın, kadına bağışlanmış sayılır ve artık kadının kişisel malı sayılır.
Türk Medeni Kanunu"nun 6.maddesi hükmü uyarınca; Kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan her biri, hakkını dayandırdığı olguların varlığını ispatlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde, gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere ispat yükü, hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer.
Bu bağlamda davacı, dava konusu ettiği ziynet eşyasının iade edilmek üzere elinden alındığını ispatla yükümlüdür.
Tüm bu bilgiler ışığında somut olay irdelendiğinde, davacı düğünde kendisine takılan altınları banka kasasında sakladığını, davalının yaşadığı ekonomik sıkıntı nedeniyle iade edilmek üzere altınlarını davalıya verdiğini ileri sürmüş davalı ise davacının altınlarını kasada sakladığını ancak altınları ne yaptığını bilmediğine ilişkin savunmada bulunması karşısında davacının altınları davalıya iade edilmek üzere verdiğini ispat etmek zorundadır.
Mahkemece her ne kadar davanın kısmen kabulü yönünde hüküm tesis edilmiş ise de, davasını ispat etmekle yükümlü bulunan davacının iddiasının ispatı bakımından gösterdiği tanıkların mahkemece dinlendiği, tanıkların beyanlarından, takıları banka kasasına koyduğu ve düğünden 11 gün sonra kasayı kapattığı anlaşılmış ise de altınları iade edilmek üzere davalıya verdiğine dair tanıkların görgüye dayalı beyanlarının bulunmaması karşısında davacı davasını ispat edememiştir.
Hal böyle olunca ziynetlerin iade edilmek üzere davalıya verildiğine dair iddiayı ispat külfetinin davacıda olduğu nazara alınmak suretiyle davanın reddine karar verilmesi gerekirken,eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazı bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere,01.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.