(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)

Kasten öldürme suçundan sanık ..."ın, 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 448, 51, 59 ve 81/2. maddeleri gereğince 17 yıl 6 ay ağır hapis cezaları ile cezalandırılmasına dair Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 03/11/1998 tarihli ve 1998/53 esas, 1998/127 sayılı ilâmının infazı sırasında Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 02/11/2001 tarihli ve 2001/209 müt. sayılı kararıyla 27/10/2001 tarihinden itibaren şartla tahliye edilmesini müteakip, hükümlünün denetim süresi içinde 22/12/2008 tarihinde işlemiş olduğu kişiyi kasten öldürme, kasten öldürmeye teşebbüs ve 6136 sayılı Ateşli Silâhlar ve Bıçaklar ile Diğer Aletler Hakkında Kanuna muhalefet suçlarından dolayı Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 16/07/2010 tarihli ve 2009/58 esas, 2010/93 sayılı kararıyla 79 yıl 7 ay hapis cezası ile cezalandırılması sebebiyle, ikinci suçu işlediği 22/12/2008 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 20/04/2013 tarihleri arasındaki cezasının aynen çektirilmesine dair Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 10/03/2015 tarihli ve 2015/183 değişik iş sayılı kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile anılan kararın kaldırılmasına ilişkin Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 12/02/2016 tarihli ve 2016/37 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18/09/2007 tarihli ve 2007/1-214-181 sayılı kararında belirtildiği üzere infaza ilişkin lehe oluşan hataların kazanılmış hakka konu olmayacağı gözetilerek yapılan incelemede;
Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 12/02/2016 tarihli ve 2016/37 değişik iş sayılı kararı ile, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 107/6. maddesinde yer alan, "Koşullu salıverilen hükümlünün tâbi tutulacağı denetim süresi, yukarıdaki fıkralara göre infaz kurumunda geçirilmesi gereken sürenin yarısı kadardır. Ancak süreli hapislerde hakederek tahliye tarihini geçemez." şeklindeki, anılan Kanunun 107/12. maddesinde yer alan "Koşullu salıverilen hükümlünün, denetim süresinde hapis cezasını gerektiren kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere, Hâkimin uyarısına rağmen, uymamakta ısrar etmesi hâlinde koşullu salıverilme kararı geri alınır." şeklindeki ve yine aynı Kanunun 107/13. maddesinde yer alan, "Koşullu salıverilme kararının geri alınması hâlinde hükümlünün; a) Sonraki suçu işlediği tarihten itibaren kalan cezasının aynen, b) (Değişik bend: 25/05/2005-5351 S.K./8.mad) Yükümlülüklerine aykırı davranması hâlinde, bu yükümlülüklere uymama tarihi ile hak ederek salıverilme tarihi arasındaki süreyi geçmemek koşuluyla takdir edilecek bir sürenin, ceza infaz kurumunda çektirilmesine karar verilir. Koşullu salıverilme kararının geri alınmasından sonra aynı hükmün infazı ile ilgili bir daha koşullu salıverilme kararı verilmez." şeklindeki ve 107/14. maddesinde yer alan, "Denetim süresi yükümlülüklere uygun ve iyi hâlli olarak geçirildiği takdirde, ceza infaz edilmiş sayılır." şeklindeki hükümlere göre hükümlünün belirlenen denetim süresi içerisinde tekrar suç işlediği takdirde koşullu salıverilmenin geri alınacağı, 5275 sayılı Kanunun 107. maddesinin 2. fıkrası dikkate alındığında hükümlü ... hakkındaki denetim süresinin 2 yıl 10 ay 18 gün olduğu, hükümlü hakkındaki kesinleşmiş 17 yıl 6 ay hapis cezasına mahkûmiyet sebebiyle 27/10/2001 tarihinden geçerli olmak üzere 02/11/2011 tarihinde koşullu salıverilme kararı verildiği, bu tarihten ikinci suçun işlediği tarih olan 22/12/2008 tarihine kadar geçen süreden denetim süresinin daha az olduğundan hükümlü hakkında şartlı tahliyenin geri alınması şartlarının oluşmadığından bahisle şartla tahliyenin geri alınmasına ilişkin kararın kaldırılmasına karar verilmiş ise de; 5275 sayılı Kanun"un 107/6. maddesindeki düzenleme ile toplam ceza miktarını aşabilecek şekilde mahrumiyetlerin önüne geçmenin amaçlandığı, ancak bihakkın tahliye tarihine kadar infaz sürecinin devam ettiği, bu itibarla bihakkın tahliye tarihinden önce ikinci suçun işlenmesi hasebiyle hükümlünün ikinci suçu işlediği tarih olan 22/12/2008 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 20/04/2013 tarihi arasındaki sürenin aynen çektirilmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 14/03/2018 gün ve 94660652-105-42-6224-2017-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

1 ) Hükümlü ... hakkındaki dosya kapsamından;
a- Hükümlünün Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 03.11.1998 tarihli, 1998/53 esas, 1998/127 sayılı kararı ile 13.04.1998 tarihinde işlemiş olduğu kasten adam öldürme suçundan 765 sayılı TCK"nin 448, 51/1, 59, 81/2. maddeleri uyarınca 17 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırıldığı,
b- Hükümlü hakkındaki mahkumiyet kararının Yargıtay l. Ceza Dairesinin 23.06.1999 tarihli, 1999/1380 esas, 1999/2473 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği,
c- Adam öldürme suçundan 20.04.1998 tarihinde tutuklanan hükümlünün hakkındaki yargılamanın tutuklu olarak sürdürüldüğü ve hükmün kesinleşmesinden sonra Akşehir Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 4616 sayılı Kanun hükümleri de esas alınarak düzenlenen 02.11.2001 tarihli, 2001/216 ilamat sayılı müddetnamede bihakkın tahliye tarihinin 17.10.2015, koşullu salıverilme tarihinin ise 22.04.2001 olarak tespit edildiği,
d- Hükümlü hakkında Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 02.11.2001 tarihli, 2001/209 müt. sayılı kararı ile 4616 sayılı Kanun hükümleri uyarınca 27.10.2001 tarihinden geçerli olmak üzere koşullu salıverilmesine karar verildiği,
e- Hükümlünün koşullu salıverildiği tarih ile bihakkın tahliye tarihi arasında (deneme süresi içerisinde) 21.12.2008 tarihinde işlediği kasten adam öldürme, kasten öldürmeye teşebbüs ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 16.07.2010 tarihli, 2009/58 esas ve 2010/93 sayılı kararıyla hapis ve adli para cezasıyla (79 yıl 7 ay hapis ve 1500. TL adli para cezası) cezalandırıldığı, hakkında verilen bu mahkumiyet hükmünün Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 26.03.2012 tarihli, 2011/1438 esas ve 2012/2154 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği,
f- Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 19.04.2013 tarihli, 2013/49 esas, 2013/59 sayılı kararıyla, hükümlünün 13.04.1998 tarihinde işlediği kasten adam öldürme suçu yönünden yapılan uyarlama yargılaması sonunda, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK lehe kabul edilerek 81/1, 29, 62. maddeleri uyarınca 15 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verildiği, verilen bu mahkumiyet hükmünün Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 30.09.2014 tarihli, 2014/2394 esas ve 2014/4270 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği,
Akşehir Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanunun 19, ek 2 ve 4616 sayılı Kanun hükümlerine göre düzenlenen 22.01.2015 tarihli, 2014/3998 sayılı müddetnamede koşullu salıverilme tarihinin 02.11.2001, bihakkın tahliye tarihinin 20.04.2013 olarak gösterildiği,
g- Akşehir Cumhuriyet Başsavcılığı ilamat ve infaz bürosunun 05.03.2015 tarihli ve 2014/3998 sayılı istem yazısı nedeniyle Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 10.03.2015 tarihli, 2015/183 değişik iş ve 21.04.2015 tarihli, 2013/49 esas, 2013/59 karar sayılı ek kararlarıyla deneme süresi içerisinde 22.12.2008 tarihinde kasten adam öldürme, kasten adam öldürmeye teşebbüs ve 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarını işlediğinden, hakkında verilen koşullu salıverilme kararının geri alınmasına, ikinci suçu işlediği 22.12.2008 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 20.04.2013 tarihleri arasındaki sürenin aynen infazına karar verildiği,
h- Hükümlünün Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 21.04.2015 tarihli, 2013/49 esas, 2013/59 karar sayılı ek kararına 27.04.2015 tarihli dilekçe ile itiraz ettiği,
İtiraz mercii olan Yalvaç Ağır Ceza Mahkemesinin 18.05.2015 tarihli ve 2015/159 değişik iş sayılı kararla hükümlünün deneme süresi içerisinde suç işlemesi nedeniyle hakkında verilen koşullu salıverilme kararının geri alınmasına, ikinci suçun işlendiği tarih ile bihakkın tahliye tarihi arasındaki sürenin aynen infazına ilişkin olarak verilen kararının yerinde olduğu belirtilerek hükümlünün itirazının reddine karar verildiği ve hükümlü hakkında verilen ek kararın kesinleştiği,
ı- Koşullu salıverilme kararının geri alınmasına ilişkin olarak verilen bu kararların kesinleşmesine rağmen hükümlünün 20.01.2016 tarihli dilekçesi ile koşullu salıverilme kararının geri alınmasına ilişkin kararın kaldırılması yönündeki talebinin Akşehir Ağır Ceza Mahkemesince esastan incelenerek 12.02.2016 tarihli ve 2016/37 değişik iş sayılı kararla 5275 sayılı Kanunun 107. maddesine göre hükümlü hakkındaki denetim süresinin 2 yıl 10 ay 18 gün olup ikinci suçun denetim süresinden daha sonraki bir tarihte işlendiği ve koşullu salıverilmenin geri alınmasının şartları oluşmadığı gerekçesiyle hükümlünün talebinin kabulüyle 22.12.2008 tarihi ile 20.04.2013 tarihleri arasındaki sürenin aynen infazına ilişkin 10.03.2015 tarihli, 2015/183 değişik iş sayılı kararın kaldırılmasına karar verildiği,
Anlaşılmıştır.
2 ) HUKUKSAL DEĞERLENDİRME:
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun;
267. maddesine göre; Hâkim kararları ile kanunun gösterdiği hâllerde mahkeme kararlarına karşı itiraz yoluna gidilebilir.
268. maddesine göre; (1) Hâkim veya mahkeme kararına karşı itiraz, kanunun ayrıca hüküm koymadığı hâllerde 35. maddeye göre ilgililerin kararı öğrendiği günden itibaren yedi gün içinde kararı veren mercie verilecek bir dilekçe veya tutanağa geçirilmek koşulu ile zabıt kâtibine beyanda bulunmak suretiyle yapılır. Tutanakla tespit edilen beyanı ve imzayı mahkeme başkanı veya hâkim onaylar. 263. madde hükmü saklıdır.
(2) Kararına itiraz edilen hâkim veya mahkeme, itirazı yerinde görürse kararını düzeltir; yerinde görmezse en çok üç gün içinde, itirazı incelemeye yetkili olan merciie gönderir.
271. maddesine göre; (1) Kanunda yazılı olan hâller saklı kalmak üzere, itiraz hakkında duruşma yapılmaksızın karar verilir. Ancak, gerekli görüldüğünde Cumhuriyet savcısı ve sonra müdafii veya vekil dinlenir.
(2) İtiraz yerinde görülürse mercii, aynı zamanda itiraz konusu hakkında da karar verir.
(3) Karar mümkün olan en kısa sürede verilir.
(4) Merciin, itiraz üzerine verdiği kararları kesindir; ancak ilk defa mercii tarafından verilen tutuklama kararlarına karşı itiraz yoluna gidilebilir.
Bu açıklamalar ışığında somut olay yönünden yapılan değerlendirmede;
Akşehir Cumhuriyet Başsavcılığı ilamat ve infaz bürosunun 05.03.2015 tarihli ve 2014/3998 sayılı istem yazısı nedeniyle koşullu salıverilmenin geri alınmasına ve ikinci suçun işlendiği tarih ile bihakkın tahliye tarihi arasındaki sürenin aynen infazına ilişkin Akşehir Ağır Ceza Mahkemesince iki farklı tarihte verilen 10.03.2015 tarihli, 2015/183 değişik iş sayılı ve 21.04.2015 tarihli, 2013/49 esas, 2013/59 karar sayılı ek kararlardan; 2015/183 değişik iş sayılı kararın itiraz olmaksızın kesinleştiği, 21.04.2015 tarihli, 2013/49 esas, 2013/59 karar sayılı ek kararının ise hükümlünün bu karara karşı 27.04.2015 tarihinde yapmış olduğu itirazın itiraz mercii olan Yalvaç Ağır Ceza Mahkemesinin 18.05.2015 tarihli ve 2015/159 değişik iş sayılı kararıyla reddine karar verilmek suretiyle kesinleştiği,
Anlaşılmakla;
a- Hükümlünün süresinden sonra 20.01.2016 tarihinde yapmış olduğu itiraz üzerine, sadece 10.03.2015 tarihli, 2015/183 değişik iş sayılı kararın kaldırılmasına ilişkin olarak verilen Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 12.02.2016 tarihli ve 2016/37 değişik iş sayılı kararının hukuki değerden yoksun olduğunun saptanmasına, kanun yararına bozma isteminin bu nedenle reddine,
b- Akşehir Ağır Ceza Mahkemesinin 21.04.2015 tarihli, 2013/49 esas, 2013/59 karar sayılı ek kararına karşı hükümlünün 27.04.2015 tarihinde yapmış olduğu itirazın reddine ilişkin olarak verilen ve yasa gereği kesin olan Yalvaç Ağır Ceza Mahkemesinin 18.05.2015 tarihli ve 2015/159 değişik iş sayılı kararına karşı kanun yararına bozma yoluna gidilip gidilmeyeceği konusunda gereğinin takdir ve ifası amacıyla dosyanın Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğüne gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 10/12/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.