MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 11.04.2014 gününde verilen dilekçe ile ortaklığın giderilmesi talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne karar verilmiş, davalı ... vekilince temyizi üzerine 28.10.2015 tarihli temyiz isteminin reddine dair verilen ek kararın Yargıtayca incelenmesi davacı ... vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, İİK 121. Maddesi gereği alacaklının açtığı ortaklığın giderilmesi istemine ilişkindir.
Davacılar vekili, davacının davalılardan Ayhan"ın alacaklısı olduğunu hakkında icra takibi başlatıldığını, davalılara murislerinden intikal eden iştirak halinde malik oldukları 1 adet taşınmaz üzerindeki ortaklığın satış yoluyla giderilmesini talep etmiştir.
Davalı ... vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile dava konusu taşınmaz üzerindeki ortaklığın satış yoluyla giderilmesine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı ... vekili temyiz etmiştir.
1- Mahkemece, davalı vekilinin temyiz isteminin süresinde olmadığı gerekçesiyle temyiz isteminin reddine dair 16.09.2015 tarihli ek karar verilmiş; ek kararın davalı vekilince temyizi üzerine bu kez mahkemece ek kararın süresinde temyiz edilmediği gerekçesiyle ikinci defa temyiz isteminin reddine dair 28.10.2015 tarihli karar verilmiştir. Davalı ... vekili bu ek kararları temyize getirmiştir. Mahkemece ek kararın davalı vekilince süresinde temyiz edilmediği gerekçesiyle temyiz isteminin reddine dair 28.10.2015 tarihli ikinci bir ek karar daha verilmişse de yapılan incelemede 16.09.2015 tarihli ek kararın 09.10.2015 tarihinde davalı vekiline tebliğ edildiği, temyiz dilekçesinin 15.10.2015 tarihinde mahkemeye sunulduğu, ek kararın temyizinin süresinde olduğu anlaşıldığından 28.10.2015 tarihli ek kararın kaldırılması gerekmiştir. 16.09.2015 tarihli ek kararın incelenmesinde ise;
Davalı ... vekili, müvekkiline gerekçeli kararın usulsüz tebliğ edildiğini, müvekkilinin haricen 03.07.2015 tarihinde kararı öğrendiğini belirterek 13.07.2015 tarihli temyiz dilekçesiyle gerekçeli kararı temyiz etmiştir.
7201 sayılı Tebligat Kanunu, 19.01.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanunla değiştirildikten sonra, gerçek kişilere yapılacak tebligatla ilgili olarak iki aşamalı bir yol benimsenmiştir. Bu değişikliğe göre, muhatabın adres kayıt sistemindeki adresine, Kanunun 21. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca doğrudan tebligat yapılması mümkün değildir. Muhataba çıkarılan ilk tebligat, bilinen veya gösterilen adresine yapılacaktır. Buna göre, ilk defa bildirilen adresin muhatabın (davalının) adres kayıt sistemindeki adresi veya başka bir adres olması arasında fark yoktur. Her iki adres de Tebligat Kanununun 10/1. maddesi kapsamında bilinen adrestir. Bildirilen adrese çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, Tebligat Kanununun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi de nazara alınarak muhatabın adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresine Tebligat Kanununun 21/2. maddesine göre tebligat çıkarılacaktır.
Tebligat Kanununda değişiklik öngören maddelerin gerekçelerine göre, tebliğ işleminin iki veya üç tebligatla yapılmasının amaçlandığı anlaşılmaktadır. Tebligat Kanununda yapılan değişiklikten sonraki hükümlerde ve bu değişikliğe uygun olarak çıkarılan uygulama yönetmeliği hükümlerinde, muhatabın sadece adres kayıt sistemindeki yerleşim yeri adresinin bilinen adres olarak bildirilmesi halinde ilk tebliğin 21/2"ye göre yapılacağına imkan tanınmamış, aksine bildirilen adres, adres kayıt sistemindeki adres olsa dahi tebligatın 10/1 ve 21/1 maddelere göre yapılacağı, bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, ikinci tebliğin 21/2"ye göre yapılabileceği belirtilmiştir.
Ayrıca Yönetmeliğin 16. maddesinde, Kanunun 21/2. maddesine göre çıkarılacak tebligatların açık mavi renkli zarflarla yapılacağı belirtilerek, bu usulün hemen başvurulacak bir yol olmadığına, istisna olarak ve belirli şartların oluşması halinde başvurulacak bir tebligat şekli olduğuna da işaret etmektedir. İlk defa bildirilen adres, adres kayıt sistemindeki adres olsa dahi, tebliğ evrakının Kanunun 10. maddesine göre normal bir şekilde çıkarılması, Kanunun 20 ve 21. maddesinin birinci fıkrası ile Tebligat Yönetmeliğinin 29. maddesince muhatap lehine olan araştırmalar yapılarak tebligatın kendisine ulaşması ve bilgilendirme işlemlerinin yerine getirilmesi gerekir.
Somut olayda da davalı ..."ya gerekçeli karar tebliğinin mernis adresine doğrudan doğruya TK"nun 21/2. maddesine göre yapıldığı bu nedenle usulsüz olduğu anlaşılmıştır.
Bu durumda mahkemece, ortaklığın satış yoluyla giderilmesine ilişkin kararın kesinleştiği gerekçesiyle davalı vekilinin temyiz talebinin reddine dair verilen 16.09.2015 tarihli 2014/254 Esas 2015/366 Karar sayılı ek kararının kaldırılması gerekmiş, davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine geçilmesine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve dosya içeriğine göre, mahkeme kararı ve dayandığı gerekçeler usul ve yasaya uygun bulunduğundan yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddiyle hükmün onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle mahkemenin 28.10.2015 ve 16.09.2015 tarihli 2014/254 Esas 2015/366 Karar sayılı ek kararların KALDIRILMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine
12.09.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.