MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ...... 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01/06/2016 tarih ve 2015/42-2016/164 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “......” markası altında kültür ve eğlence hizmetleri alanında faaliyet gösterdiğini, dava konusu “......” markasına yapılan itiraz üzerine markanın 41. sınıf emtialarının çıkartıldığı ancak YİDK nezdinde gerçekleştirilen itiraz üzerine, davalı belediyenin itirazlarının “markanın ülke genelinde tanıtımını yaptığı, markanın bu şekilde ayırt edici nitelik kazandığı, iltibas ihtimalinin bulunmadığı” gerekçeleriyle itirazlarının kabul edildiğini, taraf markalarında “......” ibarelerinin ortak olduğunu, markalar arasında net bir şekilde benzerlik bulunduğunu, markalardaki ...... ve ...... unsurlarının aynı anlamlı kelimeler olduklarını, ikisinin de bir alışveriş merkezini ifade eden ve bu anlamda kullanılan sözcükler olduklarını, ......’ı gören tüketicinin “......” markası ile ilişkilendireceğini, davalının kendisine seçebileceği onca marka varken müvekkili markası ile iltibas teşkil eder mahiyette bir sözcük seçtiğini, “......” ibaresinin “......” ilini değil ...... kuşunu çağrıştırdığını ileri sürerek YİDK kararının iptali ile markanın hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... belediye vekili, taraf markaları arasında ne görsel ne de fonetik anlamda iltibas ihtimalinin bulunmadığını, "......" ibaresinin ... ile özdeşleşmiş bir hal aldığını, ......’in son eki olan “......” sözcüğünün İngilizcede kara arazisi olarak Türkçe’ye tercüme edilebileceğini, ...... ibaresindeki ...... sözcüğünün ise “......” ibaresinden ayrı bir anlamı olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı TPE vekili, anılan kararın hukuka uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; ortalama dikkat düzeyine sahip, makul seviyede bilgilenmiş bir tüketicinin ...... ve ...... markasını benzer ilişkili algılanmayacağı, her iki markanın ilk bakışta farklı işletmelere ait 2 farklı marka olduğunun ilgili tüketici kitlesi tarafından algılanacağı, görsel ve sescil olarak iki işaret arasında farklılıklar bulunduğu, "......" ve "......" ibaresinden oluşan farklılıkların marka ve işareti benzer olmaktan kurtardığı, aynı, benzer, seri marka olarak algılanmasının mümkün olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve uyuşmazlık konusu işaretlerin kapsadığı hizmet sınıfları bakımından ortalama tüketici nezdinde bir bütün olarak bıraktıkları izlenim itibariyle 556 sayılı KHK’nın 8/1-b bendi anlamında iltibas tehlikesine yol açılmayacak olmasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 11/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.