Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/4449 Esas 2019/3775 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/4449
Karar No: 2019/3775

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2015/4449 Esas 2019/3775 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sulh Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık uyuşturucu madde bulundurma suçundan mahkum edilmiştir. Sanık daha önce aynı suçtan mahkum olmadığı tespit edilmiştir. Ancak mahkûmiyet sonrası tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması sebebiyle suçlu bulunmuştur. Kararda, yargılama sürecinin yasalara uygun şekilde yürütüldüğü ve sanığın eyleminin doğru şekilde tespit edildiği belirtilmiştir. Ancak hükmün düzeltilerek onanması gerektiği vurgulanmıştır. Bu düzeltme kapsamında, hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına dönüştürülmesi sırasında kanun maddesinin gösterilmemesinin CMK'nın 232. maddesine aykırı olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, kararın düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şöyledir:
- 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi
- TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası
- 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrası
- 5271 sayılı CMK'nın 232. maddesi
- TCK'nın 52/2. maddesi
- TCK'nın 52/4 maddesi

10. Ceza Dairesi 2015/4449 E. , 2019/3775 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında, yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipinin doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Hükmedilen kısa süreli hapis cezasının, adli para cezasına dönüştürülmesi sırasında uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232. maddesinin 6. fıkrasına aykırı davranılması,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA; ancak bu durumun yeniden yargılama yapılmaksızın CMUK"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının gün para cezasının adli para cezasına dönüştürülmesine ilişkin bölümündeki ""günlüğü"" ibaresinden önce gelecek şekilde ""TCK"nın 52/2. maddesi uyarınca"" ibaresinin ve gün olarak belirlenen adli para cezasının taksitlendirilmesi kısmında yer alan ‘‘1’ er aylık taksitler halinde 20 eşit taksitle ödenmesine’’ ibaresinden önce gelecek şekilde ‘‘TCK’nın 52/4 maddesi uyarınca’ ibaresinin eklenmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.