Sanık ... hakkında çocuğun basit cinsel istismarı (üç kez) suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan beraatine (üç kez) dair Konya 3. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 06.06.2008 gün ve 2007/131 Esas, 2008/515 Karar sayılı hükümlerin katılan mağdurlar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 20.12.2012 gün ve 2011/7465 Esas, 2012/13436 Karar sayılı ilamı ile hükümlerin bozulması yönündeki kararı ile ilgili olarak ilk derece mahkemesince direnme kararı verilerek kurulan 10.10.2013 gün ve 2013/180 Esas, 2013/591 Karar sayılı ilamın katılan mağdurlar vekilince temyiz edilmesinin ardından Yargıtay Kanununun 15. maddesi gereğince direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunda inceleme sırası bekleyen dosyanın 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere Dairemize gönderildiği anlaşılmakla evrak incelendi.
Suç tarihinde sekiz yaşı içerisinde bulunan mağdureler ... ve ... velileri olan müştekiler ... ile ..., bozma ilamından sonraki duruşma beyanlarında sanık hakkındaki şikayetlerinden vazgeçtiklerini bildirmeleri karşısında adları geçen mağdurelere yaşları nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, bu mağdurlara ilişkin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca reddiyle, incelemenin katılan mağdure ... yönünden verilen beraat hükmüne yönelik temyizle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
İlk derece mahkemesince kurulan 10.10.2013 gün ve 2013/180 Esas, 2013/591 Karar sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görüldüğünden, katılan mağdure ... vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan direnme hükmünün ONANMASINA, 25.04.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.