MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalılar vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin haklı neden bulunmaksızın işverence feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti alacaklarının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar Cevaplarının Özeti:
Davalı ... Belediye Başkanlığı vekili davanın reddini savunmuştur.
Davalı... İl. Pey. Oto. Tem. İnş. Haf. Nak. Araç. Kir. Oto. Gıda Tur. San. Tic. Ltd. Şti. vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporlarına göre davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine,
2-Taraflar arasında yıllık izin ücretine uygulanması gereken faiz konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Ödenmeyen yıllık izin alacağı bir çalışma karşılığı olmadığı için geniş anlamda ücret olarak değerlendirilemez. Öte yandan anılan alacağa en yüksek banka mevduat faizi uygulanacağına dair 4857 Sayılı İş yasasında bir hüküm bulunmamaktadır. Yıllık izin ücreti için uygulanması gereken faiz, yasal faiz olmalıdır.
Somut olayda; davacı vekili tarafından dava dilekçesinde yıllık izin ücretine en yüksek banka mevduat faizi uygulanması talep edilmiştir. Mahkemece taleple bağlılık ilkesi gereği “yasal faiz oranını aşmamak üzere en yüksek banka mevduat faizine” hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde “en yüksek banka mevduat faizi” uygulanmasına karar verilmesi hatalı olmuştur.
3-Tazminata esas ücretin belirlenmesi noktasında da taraflar arasında uyuşmazlık mevcuttur.
Somut uyuşmazlıkta; dava dilekçesinde davacının son aylık net ücretinin 1.200,00 TL olduğu, bu ücretin içerisinde yemek ve yol masraflarının bulunduğu belirtmektedir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, ücret bordrosuna göre çıplak brüt 1.285,20 TL aylık ücrete, bordrolardan ödendiği anlaşılan 130,00 TL brüt yemek ve 130,00 TL brüt yol yardımları eklenmek suretiyle giydirilmiş ücret hesaplanmıştır. Ancak, davacının tazminata esas ücret iddiası açısından talep aşımının bulunup bulunmadığının tespiti yönünden bilirkişice yapılan bu hesaplamanın denetime elverişli olmadığı anlaşılmakla, kararın bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 24.12.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.