Kira Kararları - Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/1464 Esas 2014/9571 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/1464
Karar No: 2014/9571

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/1464 Esas 2014/9571 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Dava işveren tarafından haksız şekilde sonlandırılan iş sözleşmesinden kaynaklanan ücret alacağı, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla çalışma, izin ücreti, hafta tatili, genel tatil ve bayram ücreti alacaklarının ödetilmesi istemiyle açılmıştır. Mahkeme istemi kısmen kabul etmiştir. Davacının davalı iş yerinde 15.10.1995 ve 15.3.2012 tarihleri arasında çalıştığı ve ayrılış tarihinin 15.3.2012 olduğu belirtilmiş, ancak dava dışı bir kişiye ait başka bir iş yerinde 10.3.2012 tarihinde çalışmaya başladığı anlaşılmıştır. Bu nedenle dava konusu alacakların gerçek ayrılış tarihine kadar hesaplanması gerektiği belirtilmiştir. Karar uygun maddi delillere dayandığından davalının temyiz itirazları reddedilmiş, ancak ayrılış tarihinin yanlış tespit edilmesi nedeniyle karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: İş Kanunu Madde 18, 21, 22, 24, 25, 39, 53-64, 270.

7. Hukuk Dairesi 2014/1464 E. , 2014/9571 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi : Bolu İş Mahkemesi
Tarihi : 19/12/2013
Numarası : 2012/95-2013/508

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalam temyiz itirazlarının reddine.
2-Dava, iş aktinin işverence haksız feshedildiği iddiasına dayalı ücret alacağı, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, izin ücreti, hafta tatili, genel tatil ve bayram ücreti alacaklarının ödetilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece istem kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ücreti, genel tatil ücreti ve ücret alacakları yönünden kısmen kabul edilmiştir.
Davacı dava dilekçesinde davalı iş yerinde 15.10.1995 ve 15.3.2012 tarihleri arasında çalıştığını bildirmiş; mahkemece hükme dayanak yapılan bilirkişi raporunda da davacının 15.3.2012 tarihine kadar davalı iş yerinde çalıştığı kabul edilerek 15.3.2012 tarihine kadar dava konusu alacaklar hesaplanmıştır.
Dosyada bulunan Sosyal Güvenlik Kurumu hizmet cetveli ile ayrılış bildirgesinden davacının davalı iş yerinden 1.3.2012 tarihinde çıkışının verilerek 10.3.2012 tarihinde başka iş yerinde çalışmaya başladığı anlaşılmaktadır. Her ne kadar dava dilekçesinde 15.3.2012 tarihi itibariyle davalı iş yerinden ayrıldığı bildirilmişse de 10.3.2012 tarihinde dava dışı kişiye ait iş yerinde çalışmaya başladığı anlaşıldığına göre artık dava konusu alacakların 15.3.2012 gününe kadar hesaplanması olanaklı değildir. Şu durumda davacının davalı iş yerinde 10.3.2012 tarihinde öncesindeki ayrılış tarihinin belirlenip dava konusu alacaklarında gerçek ayrılış tarihine kadar hesaplanması gerekir.
Anılan yön gözetilmeksizin verilen karar usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunun kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcın istek halinde davalı tarafa iadesine, 30/04/2014 günü oybirliğiyle karar verildi.