Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen 02.12.2013 tarihli direnme kararı davaCı vekili tarafından temyiz edilmekle temyiz isteğinin süresinde olduğu ve Dairemizin 6352 sayılı Kanunun 40.maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici 2.maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi oluduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Mahkemece “...Davacının iklim şartlarına göre 1 Nisan-30 Kasım tarihleri arasında bir saat öğle tatili yapmak suretiyle günde 11, haftada 77 saat çalışıp 32 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir.” gerekçesi ile fazla mesai ücrete hükmedilmesine ilişkin karar Dairemizin 05/06/2013 gün ve 2013/3225 Esas, 2013/10522 Karar sayılı kararı ile “..Somut olayda, davacı haftanın 7 günü 06.00-22.00, 23.00 saatleri arasında çalıştığını iddia ederek fazla çalışma alacağı talebinde bulunmuştur. Davalı ise davacının çalıştığı yerin ... olduğunu, kış şartları nedeniyle havanın erken kararması ve ayrıca güvenlik nedeniyle fazla çalışmanın mümkün olmadığını savunmuştur. Mahkemece hükme esas alınan raporda davacının 1 Nisan ile 30 Kasım aralığında günde 11, haftada 77 saat çalışıp 32 saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmiştir. Mahkemece öncelikle ... Büyükelçiliği’ne davacının çalışmış olduğu şehir de belirtilerek müzekkere yazılıp 1 Nisan ile 30 Kasım tarihleri arasında güneşin doğduğu ve güneşin battığı saatlerin tespit ettirilmelidir. Dosyadaki bilgi ve belgeler dikkate alındığında davacının ancak akşam güneş batana kadar çalışabileceğinin kabulüyle fazla mesai hesabı yapılması gerekirken eksik incelemeyle hüküm kurulması hatalıdır” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda bozma konusu yapılan fazla mesai ücreti bakımından, “...Davalı taraf çeşitli savunmalarında güvenlik nedenine dayanmış ancak bu konuya ilişkin dosyaya duruşma safhasında hiçbir delil sunmamıştır. Keza, davalı taraf buna karşılık fazla mesai ödeme savunmaları da yapmıştır. Bu da davalı tarafın savunmaları arasında çelişki göstermektedir. Yine, fazla mesai ödeme belgelerini sunması istendiğinde 7.6.2012 tarihli havale tarihli dilekçesinde belgelerin ..."da olduğu mevcut bilgi ve belgelere göre karar verilmesi talebinde bulunulmuştur.
Bunun dışında, dosyaya delil olarak sunulan Karayolları Genel Müdürlüğünün teknik şartnamesi ancak ülkemizde yapılan yollar açısından bağlayıcı olarak düşünülebilir.
Duruşma aşamasında dinlenen tanıklardan özellikle Burhan Genelin beyanında yazları dağlık bölgelerde, kışları ise deniz seviyesine yakın sıcak bölgelerde çalıştıklarını söylemesi karşısında da Karayolları genel müdürlüğünün teknik şartnamesine bu dosyada delil olarak itibar edilmemesini gerektirir.
Sonuç olarak davalı vekilinin savunmasında sadece soyut nitelikte değindiği güvenlik koşullarına ilişkin çalışma yeri ile ilgili hiçbir delil sunulmadığı gibi bölgedeki hava durumunun araştırıması yönünde bir talebi de olmamıştır. Üstelik tanıklar tarafından fazla mesainin yoğun olarak yapıldığını, sadece bir noktada değil değişik bölgelerde yol çalışmaları yapıldığı, yaz aylarında dağlık bölgelerde çalışılırken kış aylarında sahil bölgelerinde çalışma yapıldığı beyan edildiğine ve davalı tarafça fazla mesai ödeme savunması yapılıp üstüne bu belgelerin ..."da olup mevcut delillere göre karar verilmesi talebi birlikte değerlendirildiğinde davacının ..."da davalıya ait şantiyelerde kış dönemi havanın sıcak ve yumuşak geçtiği sahil bölgelerinde yaz dönemi ise dağlık bölgelerde yoğun şekilde çalışmak suretiyle geçtiği, davalı vekilinin beyanları da dikkate alındığında fazla mesai yapıldığı, dosyadaki mevcut delillerin mevcut şekilde karar vermeye yeterli olduğu “ gerekçesi ile önceki kararda direnilmiştir.
Direnme kararını davacı vekili temyiz etmiş ise de, önceki karar, davalının temyizi bakımından davalı yararına fazla mesai ücreti bakımından araştırmaya yönelik olmak üzere bozulmuş olup mahkeme önceki kararında direnmiştir. Hal böyle olunca davacının direnme kararını temyiz etmekte hukuki yararı bulunmadığından temyiz talebinin reddi gerekir.
SONUÇ:Temyiz olunan karara yönelik davacı vekilinin temyiz talebinin hukuki yarar yokluğundan REDDİNE, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 13.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.