Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin bilirkişi raporunun hatalı olduğuna, lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın idaresindeki araç ile meskun mahalde, tek yönlü yolun sağ şeridinde seyir halinde iken, olay yeri kavşaktan sola döndüğü sırada, aynı yönde sol şeritte seyir halinde bulunan katılan idaresindeki motosikletin seyir yönünü kapamak suretiyle, motosikletin araca çarpmasına neden olduğu, motosiklet üzerindeki bir kişinin basit tıbbi müdahale ile giderebilir şekilde, bir kişinin ise kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına asli kusurlu olarak neden olduğu olayda; olaydan bir saat sonra alkolmetre ile yapılan ölçümde, 0,65 promil alkollü olduğunun tespit edildiği, her saat başı alkol miktarının 0,15 promil düştüğü dikkate alındığında kaza saatinde yaklaşık 0,80 promil alkollü olacağı, sanığın alkolün etkisi ile güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğine ve dışa yansıyan davranışlarına ilişkin bir tespite yer verilmediği gibi kazanın alkolün etkisiyle meydana geldiğine dair delil bulunmadığı anlaşılmakla; kazanın tek başına alkolün etkisiyle meydana gelmediği ve bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeksizin, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 22/3 maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21.10. 2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.