MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter belge gizleme, sahte belge düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

A) Sanık hakkında defter belge gizleme suçundan verilen hükmün temyiz incelemesinde;
Defter ve belgeleri ibraz etmemek suçunun oluşabilmesi için varlığı noter tasdiki, belge basım-teslim formu gibi belgelerle sabit olan defter ve belgelerinin incelenmek üzere ibrazının istenmesi gerektiği, Vergi Suç ve Tekniği Raporlarında, mükellefin Vergi Dairesi Müdürlüğündeki tarh dosyasından 31.07.2006 tarihinde işini terk ettiği anlaşılıp 2007-2008-2009-2010 yıllarında defter tasdikine ve belge basımına dair herhangi bir bilgi bulunmadığının anlaşılması karşısında; sanığın beraati yerine mahkumiyetine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
B) Sanık hakkında 2007-2008-2009-2010 takvim yıllarında sahte belge düzenleme suçlarından verilen hükmün temyiz incelemesinde;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK’nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması nedeniyle tebliğnamedeki bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
I- Sanık hakkında 2007- 2008- 2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte belge düzenleme suçlarından komisyon mütalaasına ve vergi suçu raporuna dayanılarak açılan davada , sahte belge düzenleme suçunda her takvim yılında işlenen suçların ayrı ayrı suçları oluşturduğu, sanık hakkında 2007- 2008- 2009 ve 2010 takvim yıllarından iki kez hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden ve hangi takvim yılı bakımından hüküm kurulduğu da belirtilmeden dört takvim yılı için tek hüküm kurulması,
II-Sanık hakkında “ 2007- 2008- 2009 ve 2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme“ suçundan açılan kamu davasında; sanığın savunmasında, suça konu faturaları düzenleyen şirketin ortağı olduğunu, ancak faturalardaki yazı ve imzaların kendisine ait olmadığını, şirketin yetkilisinin .... olduğunu ve bütün işlemleri ...’nun yaptığını, sahte fatura düzenlenmesi konusunda bilgisinin bulunmadığını beyan etmesi karşısında, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek biçimde belirlenmesi bakımından;
1-Temin edilecek faturaların sanığa gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması, kendisine ait olmadığını ve ...’na ait olduğunu söylemesi halinde; ismi bildirilen kişinin açık kimlik ve adres bilgilerinin tespiti ile tanık olarak çağrılması, duruşmada çekilme hakkı hatırlatıldıktan sonra faturalar gösterilerek yazı ve imzaların kendisine ait olup olmadığının sorulması,
2-...’nun da faturalardaki yazı ve imzaların kendisine ait olmadığını söylemesi halinde sanık ve bu kişiden temin edilecek yazı ve imza örnekleri ile faturalardaki yazı ve imzaların kime ait olduğu hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılması,
3-Faturalardaki yazı ve imzaların sanığa ya da ...’na ait olmadığının anlaşılması halinde ise;
a)Faturaları kullandığı belirlenen mükellefler hakkında karşıt inceleme raporu düzenlenip düzenlenmediğinin ilgili vergi dairesinden sorulması, düzenlenmiş ise onaylı örneklerinin getirtilmesi,
b)Aynı mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması, dava açılmış ise dosyalarının getirtilip incelenerek ilgili belgelerin onaylı örneklerinin dosyaya alınması,
c)Faturaları kullanan şirket yetkilileri veya kişilerin tanık sıfatıyla duruşmaya çağrılarak CMK"nin 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatıldıktan sonra sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak kimden aldıkları, sanığı tanıyıp tanımadıkları ve faturaların düzenlenmesi konusunda sanığın bir iştiraki bulunup bulunmadığının sorulması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile mahkûmiyet hükmü kurulması,
4-Kabule göre de;
a)5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi hükmüne göre; tekerrür hükümlerinin uygulanabilmesi için, önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni suçun işlenmesi gerektiği cihetle, sanığın mahkumiyet hükmünde tekerrüre esas alınan İstanbul 32. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2015/712 esas 2007/290 karar sayılı hükmün 14.11.2012 tarihinde kesinleştiği, suç tarihlerinin 2007-2008-2009-2010 olması karşısında suç tarihlerinden sonra 14.11.2012 tarihinde kesinleşen bu hükmün tekerrüre esas alınamayacağı, sanığın adli sicil kaydında yer alan sair hükümlülüklerine ilişkin karar örnekleri kesinleşme ve infaz tarihleriyle birlikte celbedilerek sonucuna göre sanığın mükerrer olup olmadığının saptanması gerektiği gözetilmeden eksik araştırmayla hüküm kurulması yasaya aykırı,
b)5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 09.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.