MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, nitelikli yağma, kasten yaralama
HÜKÜM : Sanıklar ... ile ... nitelikli yağma ve kasten yaralama eylemleri bütün halinde kasten yaralama kabul edilerek ... bu suçtan mahkumiyeti ile sanıklar ..., ..., ..., ..., ... haklarında bu suçtan kurulan hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına, sanıkların kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkumiyetlerine


İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi.
Sanıklar ... ile ... haklarında kasten yaralama suçundan dolayı 5271 sayılı CMK"nın 231/5. maddesi uyarınca verilen hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların aynı Kanunun 231/12. maddesine göre itirazı kabil nitelikte olup mahallinde yapılan itirazın merciince incelenerek reddedildiği ve sanıklar ..., ..., ... haklarında aynı suçla ilgili olarak CMK"nın 231/5. maddesi gereğince verilen hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararların itirazı kabil olup temyiz yeteneğinin bulunmadığı anlaşıldığından, sanıklar ..., ..., ... müdafilerinin temyiz istemleri aynı Kanunun 264. maddesine göre itiraz niteliğinde kabul edilip gerekli karar merciince mahallinde verilmek üzere, incelemenin tüm sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan ve sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükümlerle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3000 TL"ye kadar (3.000 TL dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, kasten yaralama suçundan doğrudan belirlenen 2.000 TL adli para cezasının miktarı itibariyle kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, sanık ... müdafiin anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanıklar ..., ..., ..., ..., ... ile ... haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Hükümlerden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatları yapılmış bulunduğundan, sanıklar müdafileri ile sanık ..."in yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 01.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.