MAHKEMESİ :(...)FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... ... (...) . Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 29.09.2015 tarih ve 2013/137-2015/122 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin ek karar davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, bazı noksanlıkların ikmali için dosya mahalline gönderilmişti. Bu noksanlıkların giderilerek dosyanın gönderildiği anlaşılmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 17.07.1965 tarihinde kurulan eğe, törpü, testere üretiminde önde gelen firmalardan olduğunu, "şekil + ... (Türk Malı)" markasının 6 ve 8. sınıflarda ... nezdinde tescilli olduğunu, davalının müvekkilinin markasını taklit etmek suretiyle ..."de üretimi yapılan düşük kaliteli ürünleri ithal ettiğini, 26.11.2013 tarihli antrepo beyannamesi muhteviyatı olarak 520 kap ... Cumhuriyeti’nden gelen testere ağzı cinsi eşyanın fiziki muayenesinde paketlerin üzerinde "..." markası ve "... SANAYİ A.Ş. Made in ..." ibarelerinin yer aldığının görüldüğünü, davalının bu ürünleri müvekkili şirketin ürettiği izlenimi vermek suretiyle müvekkilini maddi ve manevi zarara uğrattığını ileri sürerek, ürünlerin imhasını, şimdilik 10.000,00 TL maddi ve 100.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş; ıslah dilekçesiyle maddi tazminat tutarını 23.861,86 TL’ye çıkarmıştır.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu ele geçirilen ürünlerin taklit olduğu, bu eylemin davacının marka hakkına tecavüz teşkil ettiği, davacının maddi zararının 23.861,86 TL olduğu, ayrıca davacı şirketin ticari itibarının zedelendiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne, 3.000,00 TL manevi tazminat ve 23.861,86 TL maddi tazminatın 02.12.2013 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı temyiz etmiş; temyiz süresi içinde yapılmadığı gerekçesiyle mahkemece temyiz isteminin yapılmamış sayılmasına karar verilmiştir.
Ek kararı davalı temyiz etmiştir.
1- Mahkemece, gerekçeli karar davalının askerlik görevini yaptığı birliğe tebliğ edilmişse de, davalının tebliğ tarihinde terhis edilmiş olduğu, karar tebliğinin bu şekilde usulsüz olduğu anlaşılmakta olup, davalının tebligata muttali olduğunu bildirdiği 08.04.2016 tarihi esas alındığında davalının asıl kararı temyizi süresindedir. Yerel mahkemenin asıl kararın süresinden sonra temyiz edildiğine ilişkin 29.04.2016 gün, 2013/137 Esas ve 2015/122 Karar sayılı, ek karara yönelik temyiz isteminin kabulü ile ek kararın bozulmasına ve ortadan kaldırılmasına karar verilmesi gerekmiştir.
2- Asıl karara yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince, dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalının tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenle yerel mahkemece verilen 29.04.2016 gün 2013/137 Esas-2015/122 Karar sayılı ek kararın BOZULMASINA ve ortadan kaldırılmasına, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm temyiz itirazlarının reddi ile yerel mahkeme kararının ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.332,73 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 01/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.