Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/5481 Esas 2019/4539 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5481
Karar No: 2019/4539
Karar Tarihi: 01.07.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/5481 Esas 2019/4539 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan davası açılan sanığın sorgusu yapılmadan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulduğunu belirterek, tedbirin uygulanmasına riayet etmeyen sanık hakkında TCK'nın ilgili maddeleri uyarınca 6.000 TL adli para cezası verilmesine karar vermiştir. Ancak Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun benimsediği karara göre, bu suçtan verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, dosyanın yetkili ve görevli itiraz merciine iadesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5271 sayılı CMK'nın 175. maddesi, 193. maddesi ve 195. maddesi, TCK'nın 191/1, 62, 50/1-a, 52/2. maddeleri ve ayrıca, TCK'nın 191. maddesinin 2. fıkrasına eklenen cümle için 6217 sayılı Kanun.

10. Ceza Dairesi 2017/5481 E. , 2019/4539 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
5271 sayılı Kanunun 175. maddesinin 2. fıkrasında “Mahkeme, iddianamenin kabulünden sonra duruşma gününü belirler ve duruşmada hazır bulunması gereken kişileri çağırır”, 193. maddesinin 1. fıkrasında “Kanunun ayrık tuttuğu hâller saklı kalmak üzere, hazır bulunmayan sanık hakkında duruşma yapılmaz.” ve 195. maddesinde “Suç, yalnız veya birlikte adlî para cezasını veya müsadereyi gerektirmekte ise; sanık gelmese bile duruşma yapılabilir. Bu gibi hâllerde sanığa gönderilecek davetiyede gelmese de duruşmanın yapılacağı yazılır.” hükümleri öngörülmüştür.
Somut olayda hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dava açılan sanığın sorgusu yapılmadan hakkında 30.12.2008 tarihinde tedavi ve denetimli serbestlik kararı verilerek savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle, Mahkemece tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymadığının bildirilmesi üzerine duruşma açılarak TCK"nın 191/1, 62, 50/1-a, 52/2. maddeleri uyarınca verilen 6.000 TL adli para cezasının hukuki değerinin bulunmadığı, sanığın 23.10.2014 tarihli temyiz dilekçesinin 30.12.2008 tarihli "tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri" kararına yönelik, öğrenme üzerine ve süresinde verilmiş itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu da kabul edilerek; yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemiz tarafından da benimsenen 20.03.2012 tarih ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK"nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, 5271 sayılı CMK"nın 264/2. maddesi uyarınca itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE,
01/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.