MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ

Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davacının en son çalıştığı yer olan Rusya"da işin bitmesi sebebiyle 28/11/2006 tarihinde Yurt"a geri gönderildiğini, bu tarihten sonra davacının aranmayı beklediğini ama aranmayınca davalıyı arayıp neden tekrar işe çağırılmadığını öğrenmek istediğini, davalının cevaben işten çıkarıldığını belirttiğini, ileri sürerek kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, taleplerin zamanaşımına uğradığını, davacının 07/05/2002-10/11/2004 ve 11/07/2005-28/11/2006 tarihleri arasında davalı nezdinde çalıştığını, iş bitimi nedeni ile davalının da rızası ile iş aktinin sona erdirildiğini, davacının tazminata hak kazanması için her iki çalışma dönemine ilişkin feshin de tazminata hak kazandıracak şekilde olduğunun davacı tarafından ispatlaması gerektiğini, davacının ibraname verdiğini, iddia ve taleplerin yersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacının dönemsel olarak davalı şirkete ait Yurt dışında bulunan şantiyelerde çalıştığı, çalışılan tarihler göz önüne alındığında ihbar ve kıdem tazminatı için yasada öngörülen 10 yıllık zamanaşımı süresinin dolmadığı, fasılalı çalışmalar halinde önceki çalışma sürelerinin kıdem tazminatını hak etmeyecek şekilde sona erdiği hususunda ispat yükümlülüğünün davalı tarafta olduğu, davalının bu hususu ispatlayamadığı, yine son olarak feshin işveren tarafından gerçekleştirildiği, ancak fesihte haklı nedenlerin bulunduğunu da davalının ispatlayamadığı, davalının iş aktinin davacı iradesi ve rızasıyla ibraname düzenlenerek sona erdirildiğine ilişkin savunmasının da söz konusu ibraname ibraz edilip ispatlanmadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Kıdem tazminatı tavanı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık söz konusudur.
1475 sayılı Yasanın 14 üncü maddesinde, “Toplu sözleşmelerle ve hizmet akitleriyle belirlenen kıdem tazminatlarının yıllık miktarı, Devlet Memurları Kanununa tabi en yüksek Devlet memuruna 5434 sayılı T.C. Emekli Sandığı Kanunu hükümlerine göre bir hizmet yılı için ödenecek azami emeklilik ikramiyesini geçemez” şeklinde kurala yer verilmiştir. Belirtilen üst sınır, “genel tavan” olarak adlandırılabilir. En yüksek devlet memuru da Başbakanlık Müsteşarı olduğundan genel tavan, bu görevdeki kişinin emekliliği halinde Emekli Sandığınca ödenecek olan bir yıllık ikramiye oranını geçemeyecektir.
Genel tavan, iş sözleşmesinin feshedildiği andaki tavandır. Önelli fesih halinde önelin son bulduğu tarih tavanın tespitinde dikkate alınır. İstirahat raporu içinde iş sözleşmesinin işverence feshi halinde ise, rapor bitimi tarihi feshin yapıldığı tarih sayılacağından, bu tarihteki tavan gözetilmelidir. İşverence ihbar öneli tanınmaksızın işçinin iş sözleşmesinin feshine rağmen ihbar tazminatının ödenmemiş olması durumunda, önel süresi içinde meydana gelen tavan artışından işçinin yararlanabileceği Dairemizce kabul edilmektedir
Kıdem tazminatının tabanını 1475 sayılı yasanın 14 üncü maddesinde öngörülen her yıl için otuz günlük ücret oluşturur. Aynı maddede otuz günlük sürenin hizmet akitleri veya toplu iş sözleşmeleri ile işçi lehine olarak arttırılabileceği öngörülmüştür.
4857 sayılı İş Kanununun yürürlülüğü öncesinde, 1475 sayılı Yasanın 98/D maddesi uyarınca, kıdem tazminatının yasaya aykırı olarak ödenmesi cezai yaptırıma bağlanmıştı. Sözü edilen hüküm 4857 sayılı İş Kanunu döneminde yürürlükten kaldırılmış olsa da, tavanı öngören 14 üncü madde halen yürürlüktedir. Buna göre kıdem tazminatı tavanını öngören kuralın mutlak emredici olduğu kabul edilmelidir. Öğretide kıdem tazminatı tavanını bertaraf eden sözleşme hükmünün batıl olduğu görüşü ileri sürülmüştür
Dairemizce de kıdem tazminatı tavanının yasada emredici şekilde düzenlendiği ve işçi yararına olsa da tavanı arttıran ya da tümüyle ortadan kaldıran sözleşme hükümlerinin geçerli olmadığı sonucuna varılmıştır. Ancak yasayla aksine imkan veren hallerde tavanın aşılması, geçersizlik sonucunu doğurmaz. Örneğin 22.10.2003 tarihinde yürürlüğe giren 5004 sayılı Yasanın 10 uncu maddesinde, bazı kurumlar yönünden belli bir süre içinde kendi isteği ile işten ayrılacak olanlara ve işverence iş sözleşmesi belli bir zaman dilimi içinde feshedilmiş olanlara kıdem tazminatının %20 fazlasıyla ödeneceği kurala bağlanmış olmakla, % 20 fazlasıyla ödeme yönünde açık kural sebebiyle kıdem tazminatının aşıldığı sonucuna varılamaz. Yine, 406 sayılı Yasanın geçici 4 üncü maddesine göre, kıdem tazminatının % 30 fazlasıyla ödeneceğine dair kurallar kıdem tazminatı genel tavanının uygulanmasının istisnasını oluşturur.
Somut olayda, fesih tarihi olan 28/11/2006 tarihinde T.C. Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı’nın internet sitesinden alınan bilgiye göre kıdem tazminatı tavanı 1857,44 TL. olup, bilirkişi tarafından 3550,98 TL. üzerinden yapılan kıdem tazminatı hesaplamasına itibar edilerek kıdem tazminatı hesabında kıdem tazminatı tavanının gözetilmemesi hatalıdır.

Mahkeme tarafından yapılacak iş, brüt 1857,44 TL. üzerinden kıdem tazminatı hesabını yaparak hükmü hem kıdem tazminatı hem ihbar tazminatı açısından yeniden kurmak, bu arada ihbar tazminatı miktarının ise değişmeyeceğini göz önüne almaktır. Zira kıdem tazminatı tavanı, sadece kıdem tazminatı hesabında geçerlidir.
F)SONUÇ:
Temyiz olunan kararın yukarda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12/01/2016 gününde oybirliği karar verildi.