MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... . Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 18.03.2016 tarih ve 2016/214-2016/186 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, ressam olan davalının ... ... şubesine gönderilmek üzere müvekkili şirketin ... Şubesi Müdürlüğü"ne teslim ettiği resimlerinin kaybolduğunu, bu nedenle davalının ... . Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2008/392 Esas sayılı dava dosyasıyla müvekkili aleyhine açtığı maddi ve manevi tazminat davasının kabulüne karar verildiğini, hüküm nedeniyle müvekkilinin davalıya 8.905,00 TL ödediğini, hükmün Yargıtay 11. Hukuk Dairesi"nin 2011/9948 Esas, 2012/1674 Karar sayılı ilamı ile bozulduğunu, mahkemenin bozma ilamına uyarak verdiği kararda manevi tazminat talebinin reddine karar verdiğini, bu nedenle müvekkili tarafından manevi tazminat adı altında yapılan ödemenin iadesi için yapılan icra takibine davalının haksız olarak itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptali ile %20"den aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre, dava tarihinin 11/03/2015 tarihi olup, 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkında Kanunun yürürlüğe girdiği 28.05.2014 tarihinden sonra tüketici olan davalı ile davacı arasındaki taşıma sözleşmesinden kaynaklanan tazminat istemine ilişkin davada, görevli mahkemenin Tüketici Mahkemesi olduğu, mahkemenin görevsiz olduğu gerekçesiyle, davanın dava şartı yokluğu nedeniyle reddine, süresi içerisinde talep edildiğinde dosyanın görevli ... Tüketici Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, taraflar arasındaki taşıma ilişkisinden kaynaklanan nedenlerle görülen tazminat davasında verilen mahkeme kararına istinaden (haricen) ödenen ve daha sonra bu kararın bozulması nedeniyle nedensiz kaldığı ileri sürülen bir miktar paranın istirdadı isteminden ibarettir. Dava bu niteliği itibariyle, sebepsiz zenginleşme hukuksal nedenine dayalı olup TBK"nın 77 vd. hükümlerinin uygulanmasını gerektirmektedir. Nedensiz kaldığı ileri sürülen manevi tazminat tutarını içeren mahkeme kararı, ilgilisi tarafından icra takibine konulmaksızın davacı tarafından ödendikten sonra bu yöndeki karar Yargıtayca bozulmuş olmakla, İİK"nın 40. maddesinin işbu davada uygulama yeri bulunmamaktadır.
Öte yandan, taraflar arasındaki uyuşmazlığın temelini oluşturan taşıma ilişkisi, 6762 sayılı TTK zamanında gerçekleşmiş olmakla bu yönü itibariyle anılan kanunun 4. maddesi uyarınca ticari nitelikte olduğu gibi ressam olan ve ürettiği resimlerin satışı gayesiyle işbu davanın davacısı marifeti ile alıcısına gönderen davalının, mesleki amaçla hareket ettiği, bir başka söyleyişle özel amaçlarla hareket etmediği de kuşkusuzdur. Şu halde, taraflar arasındaki uyuşmazlığın temeli oluşturan taşıma ilişkisinin dahi 6502 sayılı Kanun kapsamında tüketici işlemi niteliğinde kabulü mümkün değildir.
Açıklanan gerektirici hususlar nazara alınmaksızın yanılgılı değerlendirme ile görevsizlik kararı verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 02.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.