MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs etmek, kasten yaralama, 6136 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Sanık ... hakkında;
6136 sayılı Kanunun13/1, TCK.nun 62, 52/2, 53, 58, 54. madddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 500.00 TL Adli para cezası
TCK.nun 25. maddesi uyarınca ceza tertibine yer olmadığına ve Beraat
Sanıklar ... ve ... hakkında;
TCK.nun 25. maddesi uyarınca ceza tertibine yer olmadığına ve Beraat (ayrı ayrı)
Sanık ... hakkında;
TCK.nun 86/2, 62, 52/2-3 maddeleri uyarınca 2000.00 TL Adli para cezası, beraat

TÜRK MİLLETİ ADINA

1)Sanık ... hakkında kasten yaralama ve 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararlar, CMK"nun 231/12 maddesi uyarınca itiraza tabi olduğundan inceleme dışı bırakılmıştır.
2-a)Katılan ... vekilinin duruşmalı inceleme isteminin yetkisinin bulunmaması nedeniyle CMUK’nun 318. maddesi uyarınca ,
b)Katılan ... vekilinin, 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçundan açılan davaya katılmaya ve bu suçtan kurulan hükmü temyize hakkı olmadığından, sanık ... hakkında 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçundan verilen beraat kararına yönelik temyiz istemi ile
c)Sanık ... hakkında mağdur ...’e yönelik kasten yaralama suçundan doğrudan verilen adli para cezasına ilişkin hüküm kesin nitelikte olup temyiz kabiliyeti bulunmadığından ve suç vasfına yönelik temyiz talebi de olmadığından sanık müdafiinin bu hükme yönelik temyiz isteminin,
CMUK"nun 317. maddesi uyarınca ayrı ayrı REDDİNE karar verilmiştir.
2)Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ...’un 6136 sayılı Yasaya aykırılık suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, sanık ...’nun mağdur ...’e yönelik eylemini meşru müdafaa şartları altında işlemesi nedeniyle beraatine karar verilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin TCK’nun 50, 51, CMK’nun 231. maddelerinin uygulanması gerektiğine, katılan vekilinin sanığın cezalandırılması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle,
24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı Kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin bu madde ile yaptığı uygulama Yasaya aykırı ise de bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3 maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine karar verilmesi suretiyle DÜZELTİLEN mahkumiyet hükmü ile beraat kararının tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
3)Sanıklar ... ve ... hakkında mağdur ...’e yönelik kasten yaralama suçlarından kurulan beraat hükümlerinin incelenmesinde ise,
Oluşa ve tüm dosya kapsamına göre, olay günü mağdurun, ... tarafından darp edilmeye başlanması üzerine ruhsatsız tabancasını çıkardığı ve ...’nun bacaklarına doğru ateş ettiği, ...’nun elinde silah olan mağdurun üzerine yürümeye devam ettiği sırada olay yerine gelen sanık ...’nun mağdura ateş ederek mağdurun tekrarı muhakkak haksız saldırısını engellediği, sanıklar ... ve ...’nun saldırısı sona ermiş ve katılan ..."in elindeki silah yere düştüğü, kendisinin de silahsız olarak yerde yatmakta iken yumruk ve tekmelerle darp ederek, Adli Tıp Kurumu Trabzon Grup Başkanlığının 24.06.2013 günlü raporuna göre basit bir tıbbi müdahale ile giderilebilecek ölçüde hafif şekilde alın, sağ göz ve sağ göğüs bölgelerinden yaralamaları nedeniyle bu suçtan cezalandırılmaları gerektiği anlaşıldığı halde, yazılı şekilde oluşa ve dosya kapsamına uygun düşmeyen gerekçelerle beraat kararları verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmekle hükümlerin, tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 28/02/2017 gününde oybirliği ile karar verildi.