MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, dava dışı Makbule Şahin ile davalı arasında 01.02.1996 başlangıç tarihli on yıl süreli kira sözleşmesi bulunduğunu, davalının sözleşmenin bitim tarihi olan 31.01.2006 tarihinden itibaren uzayan dönemlerde kira artışı yapmadığını; 2010 yılı Kasım ve Aralık ayları 2011 yılı Şubat, Mart, Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz, Ağustos, Eylül, Ekim, Kasım, Aralık ayları 2012 yılı Ocak, Şubat, Mart, Nisan, Mayıs, Haziran, Temmuz ayları 2015 yılı Ekim , Kasım ve Aralık ayları da dahil toplam 24 aylık döneme ait kira farkını ödemediğini, 04.12.2015 tarihinde yapılan temlik sözleşmesine göre ayrıntısı belirtilen döneme ilişkin kira farkı alacağını dava dışı Makbule Şahin"den temlik aldığını belirterek ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte eksik ödenen kira bedellerinin tespiti ile davalıdan tahsilini istemiş, 11.12.2015 tarihli dilekçe ile dava değerinin 3.000.-TL olduğunu belirtmiştir.
Davalı, davacının davasının 3.000.-TL"den belirli alacak davası olduğunu, açılan davayı kabul ettiğini bildirmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
1-) 6100 sayılı HMK’nun “Hüküm, hükmün verilmesi ve tefhimi” başlıklı 294. maddesinde açıklandığı üzere Mahkeme, usule veya esasa ilişkin bir nihai kararla davayı sona erdirir. Yargılama sonunda uyuşmazlığın esası hakkında verilen nihai karar, hükümdür. Hüküm, yargılamanın sona erdiği duruşmada verilir ve tefhim olunur.
Aynı yasanın “Hükmün kapsamı” başlıklı 297. maddesi gereğince hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir.
Somut olayda; Davacı, dava dilekçesinde ve aşamalarda sunduğu beyan dilekçelerinde kira alacağı talebinin 3.000.-TL olduğunu belirterek ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte alacağın tahsilini istemiştir. Davalının davayı kabul beyanı üzerine Mahemece davanın kabulüne karar verilmiş ise de hüküm kısmında kabulüne karar verilen miktar gösterilmemiştir. Esasa ilişkin kararlar davayı esastan çözümleyen, taraflar arasındaki uyuşmazlığı sona erdiren nihaî kararlar olduğu hususu gözetildiğinde hükmün yukarıda açıklanan yasal düzenlemeye aykırı olduğu, bu haliyle ortada infaz kabiliyeti olan bir hüküm bulunmadığından hükmün bozulması gerekmiştir.
2-) Davacının faiz talebine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
6100 sayılı HMK"nun 26/1. maddesine göre "Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir." düzenlemesi mevcuttur. Mahkemece davacının faiz talebine yönelik olumlu- olumsuz değerlendirme yapılmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi de doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda birinci ve ikinci bentlerde açıklanan nedenlerle yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 16.04.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.