MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 12/01/2010 ve 23/11/2016 günlerinde verilen dilekçeler ile haksız el koyma nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; asıl ve birleşen davanın kabulüne dair verilen 26/01/2017 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince:
Dava, haksız el koyma nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, asıl ve birleşen davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, asıl ve birleşen davada; müvekkiline ait ... plaka sayılı araca kaçakçılık şüphesi ile el konulduğunu, aracın teminatla iadesine karar verilmesine ve teminatı yatırmasına rağmen aracının teslim alınabilmesi için içerisindeki yakıtın boşaltılması gerektiğini, bu nedenle araç içerisinde bulunan yükün yükleme yeri olan ...’e sevkine karar verildiğini, aracın yükleme yerine getirilmesinden sonra yakıtın standarda uygun olmaması nedeniyle tanklara alınamadığını ve aracın ... ... Rafineri Gümrük Müdürlüğünde antrepo sahasına çekildiğini, dava sonuçlanıncaya kadar iade edilmeyeceğinin bildirildiğini belirterek, araçtaki değer kaybı ve yoksun kaldığı kazanç kaybının tahsilini istemiştir.
Davalı, idarece yapılan işlemlerin usul ve kanuna uygun olduğunu belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, alınan bilirkişi raporu doğrultusunda asıl ve birleşen davanın kabulüne karar verilmiştir.
a) Dosya kapsamından, yargılama sırasında alınan bilirkişi raporları ile dava konusu tankerin günlük kira bedeline ilişkin olarak gelen müzekkere cevaplarında belirtilen miktarlar arasında bariz farklılık olduğu anlaşılmaktadır. Şu durumda farklılıkları giderici, uzlaştırıcı
bir rapor alınmak suretiyle zararın belirlenmesi gerekirken, yetersiz gerekçeyle ikinci ek bilirkişi raporu esas alınarak karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
b) Dosya kapsamından, davacının bölüşük kusuru olarak % 25 kusur oranının kabulünün olayın oluş şekline göre hatalı olduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece daha üst seviyede bir bölüşük kusur oranının kabulüyle karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmiş olması da bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2/a-b) sayılı bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) sayılı bentte açıklanan nedenlerle reddine 13/11/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.