MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ SIFATIYLA)
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... . Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27.04.2016 tarih ve 2013/338-2016/56 sayılı karar ile aynı sayı ve 01.11.2016 tarihli ek kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirketin ortağı olduğunu, şirketten çıkmakta haklı sebeplerinin bulunduğunu ileri sürerek, davacının, davalı şirket ortaklığından çıkmasına izin verilmesini ve fazlaya ilişkin hakları saklı olmak üzere 500,00 TL ayrılma akçesinin davalıdan tahsilini talep etmiş, 11.04.2016 tarihli ıslah dilekçesiyle ise, dava dilekçesiyle 500,00 TL olarak talep ettiği ayrılma akçesi talebini 49.000,09 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, davacının şirket ortaklığından çıkma gerekçesi olarak sunduğu sebeplerin haksız ve kötü niyetli olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davacının ortaklıktan çıkma hususunda haklı sebeplerinin bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne, davacının davalı şirketteki ortaklıktan çıkmasına ve 49.000.09 TL ayrılma akçesinin dava dilekçesiyle talep edilen 500,00 TL’lik kısmının dava tarihinden, ıslah dilekçesiyle talep edilen 48.500,09 TL’lik kısmının ise ıslah tarihinden işleyecek ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Davacı vekili, 03.06.2016 tarihli tavzih dilekçesiyle, ilamın infazı sırasında yaşanacak karışıklığın önüne geçilebilmesi için, mahkeme hükmünün (1) numaralı bendine, "davacının dava tarihi olan 08.10.2013 tarihi itibariyle davalı şirketteki ortaklığından çıkmasına" ibaresinin eklenmesini talep etmişse de mahkemece, HMK’nın 305. maddesinde belirtilen şartların oluşmadığı gerekçesiyle talebin reddine karar verilmiştir.
Davacı vekili kararı ve tavzih dilekçesinin reddine ilişkin ek kararı temyiz etmiştir.
1- HUMK 432. maddesine göre, temyiz süresi 15 gün olup, bu süre ilamın taraflardan birine tebliğiyle birlikte işlemeye başlar. Mahkemece verilen karar, davacı vekili tarafından 17/11/2016 havale tarihli dilekçe ile temyiz edilmiş ise de, gerekçeli kararın kendisine 30/05/2016 tarihinde tebliğ edildiği, vaki temyiz isteminin, anılan yasa hükmüyle belirlenen süre geçtikten sonra yapıldığı anlaşılmıştır. HUMK 432/4. maddesine göre, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin HUMK 432/4. maddesi uyarınca süre yönünden reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2- Davacı vekilinin tavzih kararına yönelik temyiz itirazlarına gelince, dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan gerekçelerle davacı vekilinin temyiz isteminin süre yönünden REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tavzih kararına yönelik temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan mahkeme hükmünün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan (tavzih dilekçesinin reddine ilişkin ek kararı) alınmasına, 04.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.