MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... . Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 21/06/2016 tarih ve 2014/496-2016/191 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının Türkiye’nin ilk özel lisanslı depoculuk izni alan firması olduğunu, davacının 2012/57023 sayılı “... ” marka başvurusunu yaptığını, davalıların itirazı üzerine davacının markasından bir kısım mal ve hizmetlerin çıkarıldığını, ... kararının hukuka aykırı olduğunu, davacının ticaret unvanı markasal olarak kullanımı sonucunda ayırt edicilik kazandırdığını, makanın bütünü ile ele alındığında markaların benzemediğini, iltibasın oluşmadığını davalı ...’in davacının markasından haberdar olduğunu, bu nedenle markasının kötüniyetle tescilli edildiğini, ibarelerin kimsenin tekeline bırakılamayacağını iddia ederek ... kararının iptali ile marka tescil işlemlerinin devamına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar ve vekilleri, ayrı ayrı ... kararının usulüne uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının 2012/57023 sayılı TİRYAKİ LİDAŞ + ŞEKİL markası ile davalılara ait sırasıyla 1985/89365 sayılı ... ibareli, 2009 ... sayılı ... ibareli, 90932 sayılı ... ibareli, 2012/... sayılı ... ibareli markalarının karşılaştırılmasına davacı markasında "..." ve "..." sözcüklerinin ikisininde
esaslı unsur olduğu, markalarda vurgu ve ayırt edicilik ortak unsurun ... ve ... kelimeleri olduğu, davacı başvurusundan çıkarılan mal ve hizmetlerin benzer olduğu, markalar arasında iltibas oluştuğu, çekişmeli malların tamamı itibariyle markalar arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b. maddesi anlamında iltibas oluştuğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 08/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.