İstanbul Ceza Kararları - Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2726 Esas 2019/13222 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/2726
Karar No: 2019/13222
Karar Tarihi: 12.09.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/2726 Esas 2019/13222 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, hırsızlık suçundan sanığa verilen mahkumiyet kararının tebligatının geçersiz olduğuna karar verdi. Sanığın son bilinen adresine yapılan tebligatın fiziki olarak yapılamadığı ve adresin tebligata uygun olmadığı belirlendi. Ayrıca, TCK'nın 53. maddesi hakkında Anayasa Mahkemesi'nin verdiği karar da göz önünde bulundurularak, hak yoksunluklarının infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararda bahsedilen kanun maddeleri: 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. Maddesi, 6099 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 3. Maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. Maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/2726 E. , 2019/13222 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun bilinen adrese tebligatı düzenleyen 10. maddesinin 1. fıkrasına göre sanığın yokluğunda verilen kararın öncelikle muhatabın bilinen en son adresinde tebliğe çıkarılması, ancak 6099 sayılı Kanun"un 3. maddesi ile eklenen aynı maddenin 2. fıkrasına göre bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi kabul edilerek tebligatın bu adrese yapılmasının gerektiği; somut olayda; sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin tebligatın sanığın sorgusu esnasında bildirdiği, bilinen son adresi olan "..." yerine "..." adresine yapıldığı, yapılan tebligat işleminin geçersiz olduğu, bu nedenle sanığın öğrenme üzerine verdiği 06/05/2015 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 12/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.