MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 12. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 12/10/2018 tarih ve 2017/847-2018/597 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının özelleştirme kapsamına alınması ve 20 ayrı dağıtım şirketine ayrılması kapsamında müvekkili ile davalı arasında 24.07.2006 tarihinde "İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi (İHDS)” akdedildiğini, anılan sözleşmenin üçüncü kişilerin hak iddialarını düzenleyen 7. maddesinde dağıtım faaliyetinin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen iş ve işlemlerden kaynaklanan sorumluluğun dönemsel olarak paylaştırıldığını, anılan sözleşmeden önce dava dışı üçüncü kişi ile yapılan 22/04/2002 tarihli sayaç okuma sözleşmesi gereğince ödenmeyen fatura bedellerin tahsili amacıyla müvekkili aleyhine yapılan takibe vaki itirazın iptali talebiyle açılan Beyoğlu 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2008/382 esas ve 2009/145 karar sayılı davanın kabulüne karar verildiğini ve davaya istinaden müvekkilinin icra dosyasına toplam 83.028,00 TL ödeme yaptığını ileri sürerek 83.028,00 TL ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi birlikte ile ayrıca fazlaya ilişkin haklar saklı tutularak 3.822,92 TL temyiz harç ve masrafının ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, yargılama sırasında temyiz harç ve masrafları yönünden talebini 3.925,15 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunmuş, davanın esasına ilişkin olarak da davacı şirketin özelleştirilmesinin hisse satışı suretiyle gerçekleştirildiğini, "İhale Şartnamesi ve Hisse Satış Sözleşmesi" hükümleri uyarınca müvekkilinden talepte bulunulamayacağını, davacı tarafından düzenlenen devre esas bilanço ile geçmişe yönelik borç ve alacak işlemlerinin kesinleştirildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, somut olayda rücuya konu davanın taraflar arasında imzalanan işletme hakkı devir sözleşmesinin 7.4. maddesi kapsamında kaldığı ve davalının sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kabülüne, 20.028,00TL’nin 14/04/2010 tarihinden, 63.000,00 TL’nin 14/04/2010 tarihinden, 12.270,32 TL’nin 23/07/2010 tarihinden, 3.542,60 TL’nin 08/06/2009 tarihinden, 347,55TL’nin 08/07/2010 tarihinden itibaren avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 5.081,67 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 03/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.