MAHKEMESİ : ADANA 4. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 24/04/2014
NUMARASI : 2013/719-2014/338

Taraflar arasında görülen iştirak nafakası artırımı davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı, davalı ile 25.12.2012 tarihinde boşandıklarını, müşterek çocuklar A..ve G.."ın velayetlerinin kendisine verildiğini, her bir çocuk lehine aylık 200,00" er TL iştirak nafakasına hükmedildiğini, aradan geçen zaman içerisinde çocukların ihtiyaçlarının arttığını ve hükmedilen nafaka miktarının yetersiz kaldığını ileri sürerek, aylık 200,00"er TL olan iştirak nafakasının her bir çocuk için ayrı ayrı aylık 500,00 TL"ye yükseltilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verildikten sonra, kısa kararda "dava tarihinden itibaren velayetleri davacı annede olan müşterek çocukların her biri için 200,00 "er TL olan iştirak nafakasının her çocuk için 70,00"er TL artırılarak aylık 270,00"er TL"ye yükseltilmesine, nafakanın bundan sonra her yıl üretici fiyat endeksi oranında artırılmasına" ilişkin hüküm kurulduktan sonra, gerekçeli kararda davanın kısmen kabulü ile birlikte müşterek çocuklar A.. ve G.. için hükmedilen aylık 200,00"er TL iştirak nafakasının aylık 70.00"er TL artırılarak 270,00"er TL"ye çıkartılmak sureti ile 11.09.2013 tarihinden geçerli olmak üzere davalı babadan alınarak velayeten davacı anneye verilmesine karar verilmiş olup, hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Kısa karar ile gerekçeli kararın hüküm fıkraları arasında çelişki bulunmaktadır.
10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca kısa karar ile gerekçeli kararın çelişik bulunması hali bozma nedeni oluşturmaktadır.
Anılan içtihadı birleştirme kararı gereğince, kısa kararla bağlı olmaksızın ve dosya münderecatına göre mahkemece bu hususlar gözönünde tutularak vicdani kanaate göre karar verilmelidir. Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 12.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.