MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 18/12/2018 tarih ve 2018/257-2018/1025 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Tedaş"ın özelleştirme kapsamına alınması ve 20 ayrı dağıtım şirketine ayrılması kapsamında müvekkili ile davalı arasında 24.07.2006 tarihinde "İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi" akdedildiğini, anılan sözleşmenin 7.1, 7.2, 7.3, 7.4, 7.5 ve 7.6 maddelerinde dağıtım faaliyetinin yürütülmesi amacıyla gerçekleştirilen iş ve işlemlerden kaynaklanan sorumluluğun dönemsel olarak paylaştırıldığını, davalının sözleşme öncesi gerçekleştirdiği işlemler nedeniyle Beyoğlu 2. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2006/136 Esas - 2006/368 Karar sayılı kararına istinaden müvekkilinin toplam 14.266,14 TL ödediğini ileri sürerek, fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak şimdilik bu meblağın ödeme tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle davalıdan rücuen tahsilini talep ve dava etmiş, ıslah dilekçesiyle toplam talebini 113,58 TL daha artırmıştır.
Davalı vekili, zamanaşımı def"inde bulunmuş, davanın esasına ilişkin olarak da davacı şirketin özelleştirilmesinin hisse satışı suretiyle gerçekleştirildiğini, "İhale Şartnamesi ve Hisse Satış Sözleşmesi" hükümleri uyarınca müvekkilinden talepte bulunulamayacağını, davacı tarafından düzenlenen devre esas bilanço ile geçmişe yönelik borç ve alacak işlemlerinin kesinleştirildiğini, dava konusu bedellerin İHDS"den sonraki döneme ilişkin olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, İşletme Hakkı Devir Sözleşmesi imzalandıktan sonraki döneme ilişkin davalı TEDAŞ"ın sorumluluğu bulunmadığı, önceki dönem yönünden ise anılan sözleşmenin 7. 4 maddesi uyarınca TEDAŞ"ın sorumlu olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile; 7.458,00 TL"nin 22/04/2008, 433,08 TL"nin 10/06/2008, 169,27 TL"nin ise 14/06/2007 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 412,95 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 03/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.