MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürme suçuna yardım etme
HÜKÜM : TCK.nun 81/1, 39, 62, 53/1, 63, 54. maddeleri uyarınca 8 yıl 4 ay hapis cezası.



Kasten öldürme suçuna yardımdan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda; sanığın TCK"nun 81/1, 39, 62. maddeleri uyarınca 8 yıl 4 ay hapis cezasıyla mahkumiyetine dair Antalya 4. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 20.02.2013 gün ve 2012/500 esas, 2013/85 karar sayılı hükmün sanık müdafii tarafından temyizi üzerine, Dairemizin 03.11.2014 gün ve 2014/1840 esas, 2014/4782 karar sayılı ilamı ile “Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanığın tüm aşamalarda suçlamaları reddetmesi, maktulün öldürülmesi olayına fail yada yardım eden olarak katıldığına dair savunmasının aksine mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden uzak kesin ve inandırıcı delil bulunmaması, maktulün öldürüleceği konusunda bilgisi olmayan sanığın, olay günü dayısı olan sanık ...... ile onun arkadaşları olan sanık ... ve maktul ..."yi olay yerine götürmesinin tek başına suça katıldığını kabule yeterli olmaması, oluşa göre sanığın suçun işlenmesine engel olmasının kendisinden beklenemeyeceği anlaşılmakla, şüpheden sanık yararlanır ilkesi de gözetilerek, sanığın öldürmeye yardım suçundan beraatine karar verilmesi gerektiği” gerekçesiyle hükmün bozulmasına karar verildiği;
Dairemizin bozma kararına karşı yerel mahkemenin 30.12.2014 gün ve 2014/331 esas, 2014/409 sayılı kararı ile sanığın kasten öldürme suçuna yardımdan mahkumiyetine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı gerekçesiyle önceki kararda direnilmesine karar verdiği, direnme kararının sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Yargıtay Ceza genel Kuruluna gönderildiği;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.12.2016 gün, 2015/338 esas ve 2016/1189 sayılı gönderme kararı ile 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 36. maddesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinde yapılan değişiklik ve 38. maddesiyle, 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. madde uyarınca yerel mahkemece verilen direnme kararı nedeniyle bir karar verilmek üzere dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşılmakla;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 307. maddesinin, 6763 sayılı Kanunun 36. maddesi ile değişik 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
Dairemizce verilen bozma kararı usul ve yasaya uygun olup, yerel mahkemece verilen direnme kararı yerinde görülmediğinden, dosyanın direnme kararı konusunda karar verilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi amacıyla Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.