MAHKEMESİ : KARAKOÇAN ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 12/12/2012
NUMARASI : 2012/579-2012/758

Taraflar arasında görülen Tüketici Sorunları Hakem Heyeti Kararına İtiraz davasının yapılan yargılaması sonunda yerel mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A RI

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kâğıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı elektrik faturaları yoluyla davalı dağıtım şirketi tarafından kendisinden tahsil edilen, kayıp-kaçak bedelinin iadesi için Tüketici Sorunları Hakem Heyetine başvurmuş, hakem heyetide abonenin talebini reddetmiş, davacıda bu kararın iptali için Tüketici Mahkemesine başvurmuş, mahkemece Tüketici Sorunları Hakem Heyeti kararının iptaline ve 66,48 TL kayıp-kaçak bedelinin davacıya iadesine karar verilmiş, hükmün davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, esas kararın kesin olarak verildiği gerekçesiyle temyiz inceleme isteğinin reddine karar verilmiş, davalı da süresinde ek kararı temyiz etmiştir.
Hemen belirtmek gerekir ki; kayıp-kaçak ve diğer bedellerin başvuru tarihinden sonraki faturaların düzenleme biçimine de etkisi olacağı, bir başka deyişle kararın ileriye yönelik ve art etkisinin uygulaması bulunduğu, bu yöndeki talebin de devamlılık arz eden bir isteme ilişkin olduğu, uyuşmazlığı tek abone yargı yoluna taşımış olmasına rağmen ortada bütün aboneleri ilgilendiren bir uyuşmazlığın bulunduğu, Dairece de benimsenen Hukuk Genel Kurulu’nun aynı doğrultudaki uygulaması da gözetildiğinde yerel mahkemece verilen kararın kesin olduğundan söz etmek mümkün değildir. Hâl böyle olunca, mahkemece; temyiz isteminin yazılı gerekçeyle reddine karar verilmesi isabetsiz olup, davalı tarafın bu yöne ilişen temyiz itirazının kabulü ile temyiz isteminin reddine ilişkin mahkemece verilen ek kararın KALDIRILMASINA,
Esas kararın incelenmesinde;
Taraflar arasındaki uyuşmazlık; kayıp-kaçak bedelinin dağıtım şirketi tarafından abone olan davacıdan alınabileceği yönündeki Tüketici Sorunları Hakem Heyeti kararının iptaline ilişkindir.
Somut olayda; davacının kayıp-kaçak adı altında kendisinden tahsil edilen miktarın iadesi için TSHH"ne başvurduğu ve talebinin reddedilmesi üzerine, davacı bu kararın iptali için yargı yoluna başvurduğu, davaya Asliye Hukuk Mahkemesince genel mahkeme sıfatıyla bakıldığı açıktır.
İl veya İlçe Tüketici Sorunları Hakem Heyetlerinin kararlarına karşı itiraz merci Tüketici Mahkemeleridir (TKHK mad. 22/5). O hâlde, TSHH"ye intikal ettirilen uyuşmazlığın türü ne olursa olsun bu merci tarafından verilecek bütün kararlara karşı itiraz merci (münhasıran) Tüketici Mahkemesidir. Kaldı ki, tüketici hukuku kapsamında olmayıp da genel hükümler çerçevesinde çözümlenmesi gereken bir uyuşmazlık hakkında her nasılsa Tüketici Sorunları Hakem Heyetine başvurulmuş ve buradan işin esası hakkında bir karar alınmışsa dahi itiraz merci yine (münhasıran) Tüketici Mahkemesidir. O hâlde, Tüketici Sorunları Hakem Heyetine intikal ettirilen uyuşmazlığın türü ne olursa olsun bu merci tarafından verilecek bütün kararlara karşı itiraz (iptal) merci (münhasıran) Tüketici Mahkemesidir.
4077 sayılı Yasanın 23. maddesi bu kanunun uygulanması ile ilgili her türlü ihtilafa tüketici mahkemelerinde bakılacağını öngörmüştür.
Görevle ilgili düzenlemeler kamu düzenine ilişkin olup taraflar ileri sürmese dahi yargılamanın her aşamasında re"sen gözetilir. Görevle ilgili hususlarda kazanılmış hak söz konusu olmaz.
Mahkemece bu yönler gözönünde tutularak o yerde ayrı bir Tüketici Mahkemesi varsa görevsizlik kararı verilmesi, yok ise ara kararı verilerek, davaya Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, genel mahkeme sıfatıyla yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırıdır.
Bozma nedenine göre davalının sair temyiz itirazlarının incelenmesine gerek görülmemiştir.
Bu itibarla; yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK"nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 12/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.