MAHKEMESİ : İZMİR 3.AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/03/2014
NUMARASI : 2013/756-2014/221

Taraflar arasında görülen yoksulluk ve iştirak nafakasının artırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; aylık 150.00"şer TL olan iştirak ve yoksulluk nafakasının yetersiz olduğunu belirterek, yoksulluk nafakasının aylık 750 TL"ye, iştirak nafakasının ise 500 TL"ye yükseltilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; 150"şer TL olan yoksulluk ve iştirak nafakası 175 TL artırılarak ayrı ayrı 325 TL"ye yükseltilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, iştirak nafakasının arttırılmasına ilişkin temyiz itirazları yerinde değildir.
Yoksulluk nafakasının arttırılmasına ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Türk Medeni Kanununun 176/4.maddesi gereğince, tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.
Yukarıda sözü edilen yasal düzenlemeye göre iradın arttırılması veya azaltılması için ya tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin bunu zorunlu kılması gerekmektedir.
Yargıtay"ın yerleşmiş uygulamasına göre; nafaka alacaklısı kadının ihtiyaçları ile nafaka yükümlüsü davalının gelir ve giderinde, nafakanın takdir edildiği tarihe göre olağanüstü bir değişiklik olmadığı takdirde; yoksulluk nafakası TÜİK’in yayınladığı ÜFE oranında artırılmalı ve böylece taraflar arasında önceki nafaka takdirinde sağlanan denge korunmalıdır.
Somut olayda; dosya kapsamına göre davacının gündelik işlere gittiği, 550 TL kira ödediği, davalının ise tır şoförü olduğu, aylık 1.000 TL gelir elde ettiği, tekrar evlendiği, iki çocuğunun daha olduğu anlaşılmıştır.
Öyle ise, mahkemece; ilk yoksulluk nafakasına karar verildiği 2006 yılından dava tarihine kadar geçen süre, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile geçim ihtiyaçları, nafakanın niteliği ve hakkaniyet ilkesi ile ÜFE endeks artış oranları gözetildiğinde, artırılan miktarın fazla olduğu kabul edilerek, daha uygun miktarda artış yapılması gerekirken, yanılgılı değerlendirme sonucu yüksek oranda nafaka artışına karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 14.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.