MAHKEMESİ : İSTANBUL ANADOLU 3. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 15/04/2014
NUMARASI : 2013/294-2014/327

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının kaldırılması davasının yapılan yargılaması sonunda yerel mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde, davalının boşanma davasından sonra asgari ücretle çalışmaya başladığını belirterek, aylık 500 USD olan yoksulluk nafakasının kaldırılmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, cevap dilekçesinde; davacı ile 26.01.2012 tarihinde anlaşmalı olarak boşandıklarını, anlaşmalı boşanma davasından bir yıl sonra bu davanın açılmasının hukuka aykırı olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece; tarafların, anlaşmalı olarak boşandıkları, aradan geçen süre içerisinde davacının yeniden evlendiği, bir çocuk sahibi olduğu, davalının asgari ücret karşılığı çalıştığı, ailesine ait evde kira vermeksizin oturduğu, bakmakla yükümlü olduğu başka birisinin bulunmadığı, ayrıca davalı tarafça yazıldığı ve gönderildiği kabul edilen elektronik posta(e-mail) içeriğine göre, davalının yoksulluk nafakasını kendisi için istemediği başkalarına yardım amaçlı kullandığı, bu hali ile yoksulluk nafakası ödenmesinin yasal şartlarının kalmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
TMK"nun 176/3.maddesine göre; irat biçiminde ödenmesine karar verilen nafakanın yoksulluğun ortadan kalkması halinde mahkeme kararıyla kaldırılması mümkündür.
Yine, tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.
Somut olayda, tarafların 26.01.2012 tarihinde kesinleşen karar ile boşandıkları, davalı kadının boşanmadan sonra asgari ücret düzeyinde gelir elde ettiği dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Ancak, Yerleşik Yargıtay"ın uygulamalarına göre, asgari ücretin yoksulluğu ortadan kaldırmadığı ilke olarak kabul edilmiştir (HGK"nun 1.5.2002 gün 2-397 E-339 K. sayılı kararında olduğu gibi).
Her ne kadar, davacı tarafça dosyaya delil olarak sunulan 08/11/2012 tarihinde davalı tarafından gönderildiği anlaşılan e-mail içeriğinde "Senden istediğim paraya gelince asla kendim için istemedim, ben çalışıyorum, sen gittikten sonra hemen işe başladım, çalışıyorum, kendi hayatımı kendim kazanıyorum, senin yolladığın paraya inan elimi bile sürmüyorum, senin yolladığın para ve ben de çalıştığım paradan toplayıp bir kimsesiz bebeğe yardım ediyorum." şeklinde beyanda bulunulmuş ise de, davalının duruşma sırasında da açıkladığı üzere boşanmış olmanın verdiği olumsuz psikoloji altında, duygusal bir anda yazılan e-mail içeriğine itibar edilerek, davalının yoksulluk durumunun ortadan kalktığının kabulü doğru görülmemiştir.
Hal böyle olunca, davalının asgari ücret düzeyinde gelir elde etmesi, yoksulluğu ortadan kaldırmadığı gibi çalıştığı işin sürekli olacağı da belli değildir .
Anılan nedenlerle, davalının asgari ücretle çalışması, yoksulluğunu ortadan kaldırmayacağı, bu durumun sadece nafaka miktarının belirlenmesinde rol oynayacağı, nafakanın indirilmesinin de düşünülmesinin gerektiği gözönüne alınmaksızın yoksulluk nafakasının tümü ile kaldırılmasına karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 14.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.